Vorontsov Palace sa Crimea: mga tampok, kasaysayan at lokasyon

Kung pinag-uusapan natin ang mga monumento ng arkitektura ng Crimea, ang unang dumating sa isip ang sikat na Vorontsov Palace sa Alupka. Kahit na hindi kailanman naroroon doon, tanging kapag tinitingnan ang pagtingin sa mga larawan - ang kagandahan ng gusaling ito sa konteksto ng isang hindi gaanong kahanga-hangang parke, matayog sa Black Sea, ay hindi kailangang bibigyan ng mga rating. Gusto ko lang makita ito sa sarili kong mga mata!

Ang Vorontsov Palace, walang duda, ay tumutukoy sa natitirang mga halimbawa ng arkitektura ng Romanticism. Ang paninirahan ng Crimean ng Count Vorontsov (sa pamamagitan ng pangalan nito na alam natin ngayon ang gusali) ay itinayo mga dalawang dekada. Noong 1848, sa wakas ay nakita ng palasyo ang liwanag.

Sino ang graph na ito na Vorontsov? Ang impormasyon tungkol sa kanya ay mahusay: Gobernador-Heneral, aristokrata, Anglomaniac, Bilangin. Personal niyang tinutukoy ang lugar kung saan ang kanyang palasyo ay magiging. Ang tao, tiyak na nagtataglay ng panlasa at analytical mind, ay nagpasya na mas mahusay na hindi makahanap ng isang mas mahusay na kapa ng bato sa Mount Ai-Petri. Sa parehong oras ngayon ang lungsod ng Alupka ay malawak na kilala, at sa oras na iyon ito ay isang ordinaryong Tatar village.

Upang maisagawa ang gawain, nagpasya ang graph na mag-imbita ng isang di-lokal na arkitekto, ang Briton Edward Blor (kilala sa pagtatayo ng kastilyo ng Walter Scott sa Scotland) ay pinarangalan na bumuo ng isang tirahan. Siya ang arkitekto ng hukuman ng mga monarkiyang Ingles. Samakatuwid, itinayo ni Blor ang hinaharap na perlas ng Crimea sa isang istilong pangkultura, kung saan ang estilo ng Ingles ay halata.

Ang gobernador-heneral ay hindi agad dumating sa desisyon na imbitahan si Blora. Si Francesco Boffo, isang bantog na panginoon na Italyano, ay magiging may-akda ng paninirahan. At ang pagpili na ito ay lubos na lohikal - siya ang nagtayo ng palasyo sa Odessa graph. Pinili ng mga assistant ni Boffo ang Briton na si Thomas Harrison, isang tagahanga ng neoclassicism, isang matalino na engineer. Ngunit noong 1828 ay nagsimula ang konstruksiyon, at pagkaraan ng isang taon ay namatay si Harrison. Sa oras ng trabaho, sila ay hupa, at ang ideya ng neoclassicism, tila, tila sa Vorontsov hindi kaya kawili-wili.

At ang bilang ay nagpasiya na bumaling sa Bloor, isang napaka-istilong graphic artist sa kanyang mga lupon, isang istoryador sa arkitektura. Ang bantog na Briton ay hindi nagmamadali upang ipakita ang mga guhit; kailangang maghintay si Vorontsov mga isang taon. At narito ang resulta: ang ideya ng Bloor na tulad ng graph, noong 1832, patuloy ang pagtatayo. Ang gobernador-heneral ay hindi nagsisisi na nagtiwala siya sa Ingles: ang arkitekto ay nakalikha upang lumikha ng isang obra maestra kung saan walang aksidente.

Ang imahe ng palasyo ay nagpapakita kung paano binuo ang medyebal na European at Moorish architecture. Itinayo ang gusali upang ang mga katangian ng mga bundok ay makikita dahil ito ay nahulaan.

Isa sa mga palatandaan ng palasyo (at siya ay marami sa kanila) - ang maringal na mga leon. Tatlong pares ng mga leon ang umupo, na parang pagguguwardiya ang hagdan na hagdan ng mahalagang puting marmol. Kapansin-pansin din ang disenyo ng palasyo, kung saan ang Tudor England ay nahulaan, ang mga friezes na may isang inskripsiyon sa Arabic, isang keeled arched arch, nahulaan sa rehas na bakal ng bubong, at sa iron balustrade. Ang palasyo ay talagang nabighani sa bawat hakbang na kinuha sa buong lugar nito.

Sa wakas, ito ay kagiliw-giliw na ito ay ginawa lubhang moderno sa kamalayan na Ito ang unang palasyo ng Russia na may tubig, mainit na tubig at dumi sa alkantarilya. At ito ang gitna ng siglong XIX! Siyempre, ang mambabasa ay magkakaroon ng isang katanungan - ano ang badyet ng luho na ito? 9 milyong rubles sa pilak, ang halaga ay malaki sa oras na iyon. Ngunit ang bilang, na may-asawa na si Elizabeth Branitskaya, ay nagkaroon ng gayong mga pagkakataon. Sa pamamagitan ng paraan, ang asawa Vorontsova sarili napanood ang pag-unlad ng trabaho, maingat na pinapanood ang palamuti ng parke.

Kung hindi ka na makapaghintay na pumunta doon, kailangan mong makapunta sa Alupka, ito ay Crimea. Ito ay isang palasyo, tulad ng nabanggit na, sa paanan ng Mount Ai-Petri.

Ang Alupka - isang lungsod na matatagpuan sa katimugang baybayin ng Crimea, ay isang resort na malapit sa baybay-dagat. Sa sandaling Alupka ay kabilang sa Ottoman Sultans, sa ilang panahon ang may-ari nito ay si Prince Grigory Potemkin. Bilang Vorontsov ay naging may-ari ng nayon noong 1823. Bilang karagdagan sa palasyo, ang gobernador-heneral ay nagtayo ng isang moske at isang simbahan sa kanyang pag-aari.

Pagkatapos ng Digmaang Sibil, 22 mga resort sa kalusugan na pinatatakbo sa lugar na ito. Sa pamamagitan ng paraan, Gorky, Chaliapin, Bunin, Bryusov, Rachmaninoff at iba pa ay itinuturing sa kanila. Ang lungsod ng Alupka ay noong 1938.

Sa mapa maaari mong makita na ang lungsod ay matatagpuan malapit sa Yalta. Sa katunayan, sa pagitan ng dalawang mga settlement 17 km lamang. Ang pangunahing atraksyon ng Alupka ay ang palasyo mismo, pati na rin ang parke, na katabi nito. At din, kung pupunta ka sa address na ito, huwag maging tamad upang bisitahin ang museo-apartment ng Arkhip Kuinji.

Sa heograpiya, ang Alupka ay isang distrito ng lunsod ng Yalta. Ang bayan ay matatagpuan sa pagitan ng Yalta at Sevastopol. Nangangahulugan ito na ang iskursiyon ay malawak at kawili-wili sa turista. Ang mga bus ay tumatakbo mula sa Simferopol hanggang Yalta bawat 20-40 minuto. Kung dumating ka sa airport ng Crimea, hindi mo kailangan ang Central Bus Station, kung saan nagmumula ang mga bus, ngunit ang istasyon ng Simferopol-Airport.

May isa pang opsyon tulad ng trolleybus Simferopol - Yalta. Sa pamamagitan ng ang paraan, ang opsyon na ito ay kapansin-pansin sa na ito ay isang retro-iskursiyon mismo.

Ang airport ay matatagpuan sa Simferopol, dahil kung ikaw ay lumilipad, pagkatapos ay ang punto ng pagdating ay ang magandang lungsod. Maaari kang mag-order nang direkta mula sa paliparan. Totoo, gawin ito nang maaga.

Mula sa Yalta sa pamamagitan ng shuttle bus upang makapunta sa Alupka mga kalahating oras. Ang kalsada mula sa Sevastopol ay tatagal lamang ng higit sa isang oras.

Ang palasyo ay itinayo mula sa diabase - isang natural, sa katunayan lokal na bato (sa pamamagitan ng paraan, granite dalawang beses bilang malakas). Tila na ang ganoong napakalaking materyal ay dapat na gumawa ng palasyo na mabigat, kahit na nahihirapan. Ngunit walang katulad nito!

Ano ang makikita sa loob ng kastilyo.

• Chinese cabinet. Ito ang pag-aari ng asawa ng bilang, E. Vorontsova. Ito ay hindi isang purong tanggapan, kundi isang boudoir, dahil ang character ng mga kababaihan sa silid ay napaka-guessed. Tinitingnan ng mga bintana ang mga hagdan sa timog, ang mga pinto ay ipinadala sa beranda. Ang pangalan ng silid ay hindi inilalatag sa bawat sentimetro nito: maliban kung ang mga panel na pinutol ng mga mat na bigas ay tumutukoy sa salitang "Intsik". Ang isang Intsik paksa ay maingat na burdado sa mga ito na may kuwintas at sutla thread: sa paglipas ng panahon, siyempre, ito kupas, ngunit ang trabaho ng Russian embroiderers ay nakikita at admires ngayon. Napakaraming sa opisina na pinalamutian ng mga carvings ng kahoy. Ang kisame ay pinalamutian ng stucco.

Pagdating dito, ang mga mata ng bisita ay tumatakbo - ito ay hindi isang simpleng pag-aaral ng isang manunulat o opisyal na ito; ito ang lugar kung saan ang bawat inukit na pigura ng hayop o bulaklak ay isang maliit na gawain ng sining.

• Front office. Siya, sa kabila ng kanyang pangalan, ay mukhang mas mahinhin kaysa sa Intsik.Mga kundisyon na Spartan lang tungkol sa mga inaasahan na nabuo sa isip ng isang bisita. Ngunit dito, mayroon ding fireplace na gawa sa kilalang marmol na Ural, isang malaking bay window, at mga sahig na gawa sa kahoy. Ang bilang ay isang totoong Ingles, at ang tanggapang ito ay isang malinaw na kumpirmasyon ng ito. Ang pagpigil na hindi sumasalungat sa estilo - ito ay kung paano maaaring ilarawan ang seremonyal na pag-aaral. Sa pagiging kuwartong ito, magtrabaho upang maghanap: ang kisame ay napakarilag, ito ay pagpipinta ng kahoy sa alabastro.

• Chintz living room. Ang silid ay nagsisilbi bilang isang connector ng dalawang cabinet - Intsik at pangunahing. Ang mga dingding ng silid ay nakikilala sa pamamagitan ng calico finish, ang estilo ay French Rococo. Ang chintz ay hindi pinalitan ng isang analogue, ang mga ito ay ang parehong mga pader na nasa ilalim ng mga may-ari ng palasyo. Siyempre, ang oras ay nagbago sa kanila ng kaunti, ngunit hindi napakaraming imposible na pahalagahan ang orihinal na kagandahan.

• Lobby sa harap. At dito ay isang reference sa mga paboritong estilo ng Ingles ng graph. Pumunta ka sa pangunahing pasukan, nakarating ka sa isang malaking silid ng seremonya, na agad na ginagalang ang sarili. Bilang mga bisita ng palasyo aminin, sa mga pader tulad ng isa ay hindi maaaring makatulong ngunit nais na ma-sedated. Sa mas mababang bahagi ng kuwarto ay medyo ilang kasangkapan, pati na rin ang dalawang mga fireplaces na may marbled pinakintab. Sa itaas na bahagi - ang mga may-ari, lahat ng Vorontsov, gayundin ang maharlikang pamilya. Portraits, tulad ng mga magagandang, malaking, seremonyal. Ang palamuti ay isang sconce, candelabra.

• Front dining room. Ito ay kung saan ang kasaganaan ng sitwasyon ay literal na kapansin-pansin. Tila ikaw ay nasa kastilyo ng medyebal na medyebal. Ang silid ay darkish, bagaman ang bay bintan ay walang isa. Ang pangunahing palamuti ay ang parehong perpektong woodcarving: ang kisame, mga panel, pati na rin ang mga cupboard, sideboard. Kahanga-hanga at napakabigat na matagal na mahogany table, na malapit sa may mga upuan sa isang hilera. Ang maliwanag na red chandelier ng tanso ay umaakit din ng pansin, pati na rin ang mga kurtina, na nakakagulat na kasuwato ng tapiserya ng mga upuan. Para sa mga musikero na may espesyal na balkonahe, muli, inukit na kahoy. Sa kuwartong ito ay din ang dalawang diabasic fireplaces na may napaka-fine finishes.

• Blue living room. Kahit na ang lahat ng iba pang mga silid ay hindi nakapagpahinga ng mas madalas at magpikit ng madalas, ang sikat na asul na kwarto ay nahuhulog sa pag-ibig sa unang tingin. Ang isa pang pangalan para sa silid ay ang Siraskir. Ang mga pader at kisame ng silid ay pinalamutian ng dekorasyon. Ang White stucco na may mga motif ng halaman ay mukhang kamangha-manghang sa banayad na background ng asul na kulay. Sinasakop nila hindi lamang ang mga pader, kundi pati na rin ang kisame bahagi. Ang mga bintana ay matatagpuan sa dulo ng silid, na pag-aaral ng napakaraming espasyo at ilaw na mayroong kumpletong pakiramdam na nasa sariwang hangin. Ang kuwartong ito ay sumali sa pamamagitan ng isang artistic room, kung saan ang katanyagan ay dinala lamang sa pamamagitan ng isang mirror ng pader sa isang malaking baroque frame, isang upuan at isang kandelabra.

• Hardin ng taglamig. Sa una ito ay isang gallery, at pagkatapos ay isang fountain nagsimulang magreklamo doon, ang mga kopya ng mga sinaunang iskultura at mga portraits pamilya kinuha ang kanilang mga lugar. Ang mga init na mapagmahal na halaman na dito ay natatangi. Ang Ficus-repens ay isang tunay na nakaligtas sa hardin ng taglamig, na natagpuan ang orihinal na anyo nito.

• Turkish room. Ito ay isang silid sa timog, isang maliit na silid na may dalawang tunay na karpet ng Persia. Sa isa sa kanila ang Persian Shah ay mahusay na burdado. Natapos ang trabaho sa maringal na salamin na pamamaraan ng isang hindi pangkaraniwang butt-seam: ngayon, ang impormasyon tungkol sa kung paano eksaktong nalalaman ang eksaktong kulay na pinagputulan ng master ay nawala.

Mahirap sabihin kung sino pa ang nagagawang ulitin ang kagandahan na ito nang walang paggalang sa mga posibilidad ng pagiging moderno. Ito ay isang natatanging Russian manor, maraming kahilingan, na-verify sa pamamagitan ng kanyang pangkakanyahan persuasiveness sa pinakamaliit na elemento.

Sa kasamaang palad, ang mga tagapagmana ng Count Vorontsov ay hindi, nang walang tuso na interbensyon ng oras, i-save ang palasyo sa lahat ng kaluwalhatian nito. Sa pagtatapos ng ika-19 na siglo, ang gusali ng luho ay nahulog sa pagkawasak. Subalit ang mga bagong may-ari, na lumitaw sa palasyo noong 1904, na kabilang din sa mga kamag-anak ni Vorontsov, ay kinuha ang negosyo na may nakakainggit na mahigpit na pagkakahawak. Ang lupain ng Countess Vorontsova-Dashkova ay sumuko sa mga boarding house at sanatorium.

Nang makapangyarihan ang mga Sobyet, ang mga lupain ng mga lupain ay nasyonalisaisa. Inutusan ni Lenin ang proteksyon ng mga artistikong halaga, sa lalong madaling panahon isang museo ay binuksan sa palasyo. Ngunit ang kanyang koleksyon sa panahon ng mga taon ng digmaan ay napinsala, ang mga tagapangulo ay nakapagpagaling.

Ang isang modernong bisita ay maaaring bisitahin ang paglalahad ng "Parade Hall ng Main Building", pati na rin ang paglalahad ng "House of Count A. P. Shuvalov". Gayundin ngayon maaari mong makita ang apartment ng Dvoretsky, isang iskultura ng mga hagdan ng Timog, kusina ni Vorontsov.

Sa mga lugar na ito, ang baybay-dagat, romantiko, palaging umaakit sa makasaysayang misteryo nito, ang ilang kawalang-tiyak na oras, ay nagmula sa malayong mga ordinaryong turista, mga tao ng sining at nagsisimula na mga artista, estudyante at mga pensioner. Siyempre, kung handa ka para sa pagbisita, kung ang impormasyon base ay naroroon na, ang iskursiyon mismo ay tila mas kawili-wili sa iyo, na puno ng pinakamaliit na detalye at paglulubog sa kasaysayan. Marahil ito ay nagsasangkot ng pagnanais na bisitahin ang iba pang mga maluwalhating lugar, gusali, gusali ng parehong panahon.

Pagrepaso ng Vorontsov Palace, tingnan ang video sa ibaba.