Social phobia: features, types and methods of struggle

Ang konsepto ng "social phobia" ay matatag na pumasok sa aming pang-araw-araw na buhay sa mga nakaraang taon. At marami sa atin ang madalas na ginagamit ito sa pagsasalita, hindi gaanong alam kung ano ito at kung paano naiiba ang konsepto mula sa introverts at sociopaths.

Sociophobia ang takot sa lipunan, ang takot sa lipunan. Ang pangalan ay mula sa salitang Latin na "socius" (karaniwan) at ang sinaunang Griego "φ? Βος", na nangangahulugang "takot", "takot". Ang Sociophobia ay isang uri ng disorder ng personalidad ng pagkabalisa na nagpapakita ng sarili sa isang hindi maipaliliwanag at hindi maipaliwanag na takot sa paggawa ng isang bagay sa lipunan. - Upang makipag-usap sa publiko, upang magsagawa ng ilang mga aksyon sa ilalim ng maingat na mata ng iba. Minsan ang mga takot ay lumitaw sa harap ng mga estranghero na hindi nagmamalasakit sa isang tao, halimbawa, bago pumasa sa kalye. Ang isang social phobia ay maaaring matakot ng tunay na pagmamasid mula sa labas, pati na rin ang mga pangyayari sa fictional (tila sa isang tao na ang lahat sa kalye o sa isang shopping center ay nanonood sa kanya)

Karamihan sa mga social phobes ay may kamalayan sa kanilang problema, alam nila na ang takot ay walang dahilan, ngunit hindi ito nakayanan. Ang ilan ay natatakot lamang sa ilang mga sitwasyon (halimbawa, ang pangangailangan na makipag-usap sa isang madla), habang ang iba ay natatakot sa isang malawak na hanay ng mga sitwasyon na may kaugnayan sa lipunan.

Gusto ko talagang sabihin na ang mga social phobes ay hindi ipinanganak, ngunit ito, sayang, ay hindi kaya. Hanggang sa kalahati ng lahat ng taong may problemang ito ay may mga kinakailangang genetiko at may mga palatandaan ng panlipunang pang-aabuso sa pagkabata, karaniwan ay hanggang sa 11 taon.

Sa karamihan ng mga kaso, ang takot sa lipunan ay hindi lamang ang problema, dahil ang paglitaw ng medyo maaga, ang panlipunan na pobya ay nangangailangan ng iba pang mga karamdaman sa pagkatao, pati na rin ang mga sakit sa isip. Kadalasan, ang social phobia ay naging mga drug addicts at latent alcoholics, na gumon sa mga laro sa computer, nahulog sa clinical depression. Sa panitikan sa medikal na mundo, ang pangyayaring ito ay may isa pang pangalan - "sakit ng mga nawalang pagkakataon", sa ibang pagkakataon ay mauunawaan mo kung bakit.

Mahirap para sa social phobia upang mapagtanto ang sarili sa isang propesyon, pagkamalikhain, upang bumuo ng malakas at pagtitiwala sa mga relasyon sa mga tao. Patuloy silang nakararanas ng pinakamatibay na pagkabalisa kapag kinakailangan na iwanan ang kanilang "shell" at makipag-ugnayan sa labas ng mundo, o sa halip, ang isa sa mga bahagi nito - ang ibang mga tao na katulad nila.

Ang paniniwalang panlipunan ay tumutukoy sa paulit-ulit na mga karamdaman, maraming beses itong naulit. At kabilang sa maraming mga phobias na kilala sa sangkatauhan, ito ay isa sa mga pinaka-karaniwang. Sa iba't ibang mga sitwasyon, ang mga indibidwal na manifestations ng takot sa lipunan ay matatagpuan sa tungkol sa 5-16% ng mga tao, ngunit sa isang klinikal na form, takot sa mga katulad na tao ay spills lamang sa 1-3%. Walang mga pagkakaiba sa kasarian - parehong kalalakihan at kababaihan ay parehong apektado ng takot na ito. Sa malubhang anyo, ang ganitong uri ng panlipunang pobya ay humahantong sa kapansanan.

Ang social phobia ay maaaring tinatawag na isang sakit sa isip lamang sa isang mahusay na kahabaan; mas madalas, ang mga eksperto ay sumangguni sa mga uri ng pagkabalisa na uri ng sakit sa isip. Ngunit hindi ito binabawasan ang pangangailangan para sa paggamot. Kadalasan, ang problemang nakapaligid sa sosyal na takot ay hindi kinukusa.at ang pagtanggi ng isang tao na mamili o makipag-usap sa isang kapitbahay na bumaha sa apartment sa araw bago ay itinuturing na isang dahilan, isang pagpapakita ng katamaran. Ang mga psychologist at psychiatrist ay nagkakaisa sa bagay na ito: ang social phobia ay hindi isang pagkukunwari, hindi isang kapritso, kundi isang tunay na problema, isang pagkatao ng pagkatao.

Tulad ng neurosis, kailangan ng social phobia na ma-diagnose at tratuhin, bagaman walang sinuman ang makapagtitiyak ng kumpletong pagpapalaya. Tulad ng lahat ng iba pang mga karamdaman sa isip ng pagkabalisa, ang isang sosyal na takot ay may posibilidad na bumalik kapag ang isang tao ay biglang nahahanap ang kanyang sarili sa isang traumatiko emosyonal o sikolohikal na sitwasyon. Ngunit ang pagwawasto ay nagpapahintulot sa amin na mabuhay nang may mas mahusay na kalidad at kahit na makamit ang malaki tagumpay sa isang tiyak na makitid pagdadalubhasa.

Mahirap isipin, ngunit ang sikat na komedyante ng Hollywood na si Jim Carrey sa kanyang mga tinedyer ay nagdusa mula sa panlipunang takot at natanggap ng paggamot mula sa isang psychotherapist. Ang artista na si Kim Besinger at Robert Patinsson ay nakipag-usap sa isang katulad na problema sa pagbibinata. Ang dakilang siyentipiko na si Lev Landau ay hindi mapupuksa ang panlipunan na pobya, na hindi pumigil sa kanya na makuha ang pinakamataas na resulta sa pisika at maging ang nagwagi ng Nobel Prize. Ayon sa mga historian, ang mga manunulat na si Nikolai Gogol at si Hans Christian Andersen ay naranasan mula sa social phobia.

Ang pinakasikat na social phobia ng mga nakaraang taon ay ang mathematician na si Grigori Perelman. Siya ay nasiyahan sa kanyang St. Petersburg "Khrushchev", nararamdaman niyang ligtas sa kanya, at samakatuwid ay tumanggi ang mga alok na makilahok sa mga internasyonal na kumperensya. Siya ay iginawad ng isang premyo ng isang milyong dolyar para sa mga tagumpay sa larangan ng mga eksaktong siyensiya, ngunit ang tao ay hindi dumating sa Paris para dito. Walang sinuman ang nagtagumpay sa pag-interbyu sa isang mahusay na dalub-agbilang - tumatakbo siya palayo sa lalong madaling siya envies ng isang mamamahayag o isang tao na malinaw na heading patungo sa kanya.

Sa ibang salita, ang mga social fobes ay hindi maaaring ituring na hangal, ang kanilang isip at kamalayan ay hindi nagdurusa sa kanila. Gamit ang pariralang "sakit sa isip, disorder," maraming mga tao ang nag-iisip ng isang baliw na tao na nahihirapan sa pag-unawa kung sino siya, kung ano siya at bakit. Hindi ito tungkol sa panlipunang takot. Sila ay malinaw na nakikita ang kanilang layunin, sila ay madalas na napaka-talino, nagtataglay pambihirang mga kakayahan, ngunit maaari lamang sila ay nagsiwalat lamang kapag sila ay hindi pinansin.kapag ang kanilang mga buhay ay nakatago mula sa prying mata.

Huwag malito ang social phobia at introverts. Introverts ay isang mahusay na quarter ng populasyon ng mundo. Ang mga ito ay malusog na mga tao na ganap na mapagpakumbaba, hindi sila nababato na nag-iisa sa kanilang sarili, sila ay nahuhulog sa kanilang sarili at sa kanilang negosyo at hindi nangangailangan ng malawak na mga social contact, medyo sapat na paboritong libro, malayong trabaho, mainit na pusa sa iyong bahagi sa iyong paboritong upuan. Ngunit kung nangangailangan ng mga pangyayari, ang introvert madali, kahit na atubili, ay umalis sa kanyang kaginhawaan zone, nang walang pakikipag-ugnayan sa mga tao, nakikipag-usap, nagtatatag ng mga social na koneksyon. Ang isa pang tanong ay siya ay naghihintay sa shower, upang ang lahat ng tao ay sa wakas ay mag-iisa upang maibalik sa kanyang "lababo".

Kung titingnan mo ang isang social phobia mula sa medikal point of view, tulad ng mga psychiatrist, psychotherapist at psychosomatics, pagkatapos ay ang mga mekanismo ng naturang hindi makatwirang takot ay magiging malinaw.Sa pagtatapos ng huling siglo, natuklasan ng mga neurophysiologist mula sa Italya ang "mga selula ng salamin" - mga espesyal na grupo ng mga neuron na may pananagutan, dahil hindi ito mahirap na maunawaan mula sa pangalan, para sa imitasyon. Ito ang batayan ng kakayahan ng tao na maging empatiya sa iba, upang mahikayat, ibig sabihin, ang batayan ng empatiya. Nang walang empathy, ang isang tao ay hindi ganap na nakikipag-ugnayan sa kanyang sariling uri, upang bumuo ng trusting relasyon sa iba pang mga miyembro ng lipunan.

Ang anumang anomalya, paradoxes at disturbances sa trabaho ng salamin cell maging sanhi ng pagpapahina ng empathy. Ang isang tao ay hiwalay - hindi siya maaaring makipagpalitan ng iba pang mga emosyon, at pagkatapos ay napagtanto niya na hindi siya maaaring makipagpalitan ng impormasyon. Kahit na ang isang simpleng pag-uusap tungkol sa katotohanan na "ngayon ay mahusay na panahon" ay, una sa lahat, hindi lamang isang palitan ng mga salita, kundi pati na rin ng pagpapalitan ng damdamin. Ang isang interlocutor ay nagpapadala sa iba pang mga positibong damdamin ng paghanga (kahit na hindi ang pinaka-tapat) sa isang maaraw na umaga, at ang isa ay sumusuporta sa mga ito, tumatanggap at empathizes, o may ibang pananaw, at sa kasong ito ay tinatanggap din niya ang emosyon ng interlocutor, ngunit mayroon siyang ibang sagot. Sa panlipunan takot ay hindi gayon. Ang mga neuron ng salamin ay hindi nagbibigay ng pekeng, hindi maging sanhi ng "pagtanggap at paghahatid" ng mga emosyonal na mensahe.

Kung ang isang tao ay nagpasiya na tumawa sa isang malusog na tao, magsaya, na may mataas na antas ng posibilidad, ang mga bahagi ng utak na responsable sa pagsalakay, galit, at mga sinaunang zone na may pananagutan sa pagprotekta sa kanilang teritoryo mula sa mga banta sa labas ay naisaaktibo. Sa isang social phobia, iba ang ginagawa ng utak: bilang tugon sa panlilibak o panunuya sa iba, ang mga lugar ng utak ay agad na nag-trigger, na responsable para sa takot at pagkabalisa, at kadalasan ang sentro ng sakit ay naisaaktibo, na nagiging sanhi ng tunay na pisikal na sakit.

Salamat sa popular na serye sa TV tulad ng "Doctor House", "Sherlock" at iba pa, ang mga tao ay nagsimulang mag-aplay ng isa pang konsepto - "sociopath". Kasabay nito, sa napakalaki karamihan ay hindi namin naisip ang pagkakaiba sa pagitan ng mga social phobes at sociopaths, na naniniwala na ang mga ito ay iba't ibang panig ng parehong barya.

Sociopathy ay isang ganap na naiibang diagnosis. Kung ang batayan ng panlipunang takot ay nakakatakot, pagkatapos ay sa sociopathy - sa halip ang kanilang kawalan. Ang isang sosyopat ay hindi nag-aalaga ng isang sumpain tungkol sa lipunan, siya ay walang alinlangan na dumaan sa kanyang ulo upang makamit ang kanyang layunin, siya ay hindi nagmamalasakit sa mga panlipunan na pamantayan at mga patakaran, siya ay may kakayahang mapanghimasok pagkilos "sa kabila ng iba." Ang mga ito ay agresibo sa kanilang sariling uri, ngunit kaakit-akit na tulad ng walang sinuman. Iyon ang dahilan kung bakit sila matagumpay na pamahalaan upang mahanap ang mga admirers, admirers, at din walang paltos lumpo ang buhay ng lahat na kanino sila diskarte.

Ang Sociopaths ay hindi nagmamalasakit sa iyong mga problema - hindi niya alam kung paano empathize sa prinsipyo (ang mga mirror neurons ay nagdurusa dito, ngunit medyo naiiba). Maaari niyang ipakita na interesado siya sa iyong mga problema, ngunit kung siya mismo ang kailangan mo upang makamit ang kanyang mga layunin. Kung hindi sila kinakailangan, hindi siya magsisikap sa kanyang sarili at ilarawan ang buhay na paglahok ng tao.

Ang pagkakasala para sa mga sosyopatong hindi alam. Kung kahit na sila ay maraming mga bagay na hindi maganda at kahit prankly ibig sabihin, sila ay laging mahanap ang isang milyon na mga dahilan para sa kanilang mga aksyon, ang paglalagay ng lahat ng responsibilidad sa iba , ang paghinga ay hindi ganoon ").

Upang gawing higit na maunawaan ang pagkakaiba, ito ay nagkakahalaga ng pakikipag-usap tungkol sa mga pinakasikat na sociopaths sa mundo. Kasama rito ang Adolf Hitler, isa sa pinakasikat na maniac sa buong mundo - si Andrei Chikatilo, ang pinakasikat na mga bata-killers na si John Venables at Robert Thompson, na sinentensiyahan ng pagkabilanggo sa buhay na siyam na taong gulang.

Ang kalupitan ay kakaiba sa sociopaths sa isang antas o isa pa halos palaging, pati na rin ang mga pathological kasinungalingan, kahit na sa trifles, pati na rin ang matalim pagbabago sa mood. Ngunit huwag isipin na madaling makilala mo ang isang sociopath sa karamihan ng tao. Mas madaling makalkula ang isang social phobia - sa pamamagitan ng takot at kakaibang pag-uugali nito. Sa isang sosyopat ito ay mas mahirap - bilang isang panuntunan, ito ay napaka-intelihente, mahusay na pinag-aralan, matalino at napaka-kaakit-akit na mga personalidad, egoists, ngunit napaka-mapang-akit - kapag nagsasalita sila, sila nang hindi kinukusa naniniwala.

Ang pangunahing pagkakaiba ay ang isang sociopath ay hindi maaaring umiiral nang walang lipunan. Kailangan niyang itulak sa pamamagitan ng isang tao, nilibak ng isang tao, kailangan niyang dominahin ang kanyang sariling uri, pakiramdam na kakaiba, na may halos banal na kapangyarihan - upang kontrolin ang buhay at kapalaran ng iba. Ang kaguluhan ng lipunan na walang lipunan ay mas nararamdaman.

Ayon sa kalubhaan ng manifestations mayroong ilang mga uri ng panlipunang takot. Kapag ipinahayag ang mga anyo ng paglabag ay nagpapakita ng mga pag-atake ng paninikip na walang takot, at may katamtaman na paglabag sa sinasadya, ang isang tao ay may mga panloob na mapagkukunan upang masuri ang kanilang mga damdamin nang higit pa o hindi gaanong matalino at kahit na makayanan ang ilang mga pagpapakita ng takot, kahit na ito ay napakahirap.

Ang pagkabalisa ay halos palaging kakaiba sa mga social phobias. Ngunit ang ilang mga nuances ng pang-unawa ng katotohanan ay nagbibigay-daan sa amin upang makilala ang dalawang grupo ng panlipunang takot:

• tinukoy na form - ang takot ay lumilitaw lamang sa ilang mga sitwasyon ng parehong uri, halimbawa, kung kailangan mong makipag-usap sa isang cashier sa isang supermarket o kapag nagsasalita ka sa isang madla, magkaroon ng isang pakikipanayam sa trabaho, pumasa sa isang oral na pagsusulit;
• Pangkalahatan na form - sindak at takot lumitaw sa isang malaking bilang ng mga iba't ibang mga sitwasyon na nilikha ng lipunan.

May mga phobias na pansamantalang nagpapakita, ngunit maaaring lumala sa hinaharap, at may mga pangmatagalang at paulit-ulit na uri ng paglabag. At ang isang social phobia ay natatakot lamang sa pagbabasa ng tula sa harap ng klase, at ang iba ay tatangging umalis sa bahay nang buo. Sa isa, ang mga takot ay malamang na mabawasan, habang sa iba pa ay permanenteng, araw-araw.

Kung bakit ang social phobia ay bumubuo, ang agham ay hindi kilala para sa ilang. Ang mga mananaliksik na sa iba't ibang pagkakataon na sinubukan ang pag-imbestiga sa kakanyahan ng pangkaraniwang bagay na ito ay dumating sa tungkol sa parehong mga konklusyon - mayroong isang tiyak na namamana predisposition. Ngunit ang tiyak na gene na maaaring "itinalaga" na responsable sa karamdaman na ito sa kaisipan ay hindi pa nakikilala. Napansin ng mga psychiatrist na ang mga miyembro ng pamilya kung saan may isang taong may sakit ng panlipunang pagkakatulog ay 70% na mas malamang na makaranas ng parehong problema. At dito ang mga guro at psychologist ang gumawa ng kanilang kontribusyon, na nagmumungkahi na hanapin ang dahilan hindi lamang sa mga paradoxes ng nucleotides at genome, kundi pati na rin sa edukasyon. Ito ay ganap na tiyak na pinatunayan na ang isang magulang na may isang sosyal na takot o iba pang pagkabalisa disorder conveys kanyang modelo ng mundo pang-unawa sa isang bata.

Ang isang pag-aaral ay isinagawa na kinasasangkutan ng mga kambal na pinagtibay ng iba't ibang pamilya. Kahanga-hanga, kung ang isa sa mga kambal ay nahulog na may panlipunang takot, ang mga katulad na problema ay natagpuan sa lalong madaling panahon sa pangalawang. Gayundin, unti-unting nabuo ang mga mahihiya at nababalikat na kinakapatid na mga magulang na katulad ng mga katangian at mga sakit sa pagkabalisa sa mga bata (mga pag-aaral ay isinasagawa noong 1985 at 1994 ni Bruch at Heimberg at Daniels at Plomin).

Sa isang bata at kabataan na may itinatag na panlipunan na pobya, kadalasan, gaya ng nagpapakita ng saykayatriko na kasanayan, awtoritaryan, hinihingi ang mga magulangna ang mga emosyonal ay inalis mula sa kanya. May isa pang extreme - hindi kinakailangang pag-aalaga ng ina at ama ng bata.Sa parehong mga kaso, ang kakulangan ng emosyonal na pagpapalagayang-loob at ang kakulangan ng pangunahing seguridad ay ang panimulang mekanismo para sa pag-trigger ng sakit. Ang mas mahaba ang isang bata ay nakatira sa takot sa kaparusahan, hindi pagsang-ayon sa mga may sapat na gulang, mas mapanganib na ang mundo ay nagsisimulang lumitaw sa kanya. Ang sobrang pag-aalaga ng mga magulang ay humahantong sa bata sa parehong denamineytor ng iba pang mga aksyon - masyadong maraming pangangalaga sa kanya, subukang protektahan siya mula sa mundo, at dahil dito, ang bata ay may malinaw na pag-install para sa hinaharap - ang mundo ay mapanganib, kahila-hilakbot, nakakatakot, at hindi maaaring mabuhay.

Kung sa unang kaso, ang mga magulang sa pamamagitan ng at malaki ay hindi pag-aalaga kung ano ang nararamdaman ng bata, sa pangalawang - ang kabaligtaran. Magkakaroon ng maraming dahilan ang nanay kung bakit hindi ka maaaring makipag-usap sa mga estranghero, hindi ka maaaring lumabas nang walang sumbrero, hindi ka maaaring maging huli sa bahay mula sa lakad, hindi ka maaaring mag-iron ng mga pusa sa kalye. Dahil dito, ang mga haka-haka at tunay na mga panganib ay magkakasama para sa bata at maging isang itim, nagbabantang masa ng kasamaan, kung saan maaari kang makatakas lamang sa isang paraan - sa pagtatago.

Ngunit ang mga ito ay mga kinakailangan. Tulad ng pagpukaw ng mga kadahilanan, dapat na nabanggit na sa karamihan ng mga kaso ang sakit na nagsimula sa isang bata pagkatapos na siya ay pumasok sa isang matigas o kahit na malupit na komprontasyon, kontrahan sa iba, naging biktima ng pampublikong panlilibak (kapwa mga kapantay at matatanda). Sinasabi ng karamihan sa mga social phobes sa mga adult na sila ay pinalabas sa kolektibo bilang isang bata.Tinawanan nila sila - dahil sa kanilang hitsura, ang sitwasyong pinansyal ng kanilang mga magulang at iba pang mga dahilan. Sa mga may sapat na gulang, ang sosyal na takot ay maaaring umunlad pagkatapos ng matagal na pananatili sa magkatulad na sitwasyon.

Ang isa pang kawili-wiling pag-aaral na isinasagawa ng mga eksperto mula sa UK ay nagpakita na sa mga bagong panganak na sanggol, ang mga tampok ng nervous system bilang pag-uugali ng pag-uugali ay maaaring makilala. Nangangahulugan ito na ang mga batang ito ay mas nakatuon sa kanilang sarili kaysa sa pang-unawa ng mundo sa kanilang paligid. Tungkol sa 10-14% ng mga tao ay may tulad na pag-uugali mula sa kapanganakan, at ito ay kabilang sa mga ito na mamaya may mga taong nagkasakit sa sociopathy (ito ay hindi mangyayari sa lahat).

Ang karanasan ay may malaking papel sa paglitaw ng isang paglabag, hindi lamang personal, kapag ang tao mismo ay napahiya at nasaktan, kundi pati na rin ng ibang tao, nang ang taong may sakit ay naging saksi lamang sa pampublikong kahihiyan o panliligalig ng ibang tao. Ilipat ang karanasang ito sa iyong sarili at pukawin ang pag-unlad ng sakit.

Mayroong ilang mga grupo ng mga sintomas na katangian ng tunay na mga social phobias. Sila ay nahahati sa:

• nagbibigay-malay;
• asal;
• physiological.

Mga sintomas ng kognitibo: ang isang tao ay nakakaranas ng tunay na katakutan mula sa isang pananaw, na ang isang tao o isang tao ay magtatasa sa kanya o kung ano ang ginagawa niya. Ang mga ito ay lubhang nakatuon sa kanilang sarili, sinusubaybayan ang kanilang hitsura, patuloy na sinusubaybayan ang kanilang sariling mga salita at pag-uugali. Sila ay may mataas na pangangailangan sa kanilang sarili. Sinusubukan nila ang lahat ng kanilang lakas upang magkaroon ng magandang impression, ngunit sa parehong oras ay hindi sila nag-aalinlangan sa isa na hindi sila magtatagumpay sa ito sa ilalim ng anumang mga pangyayari.

Ang mga ito ay nasa kanilang mga daliri, na nag-scroll sa kanilang mga ulo ng daan-daang beses na posibleng mga sitwasyon ng mga pangyayari, dialogue, pag-aralan at pag-unawa sa "mga cog", kung ano at kung saan sila nagkamali. Ang mga saloobin ay sobra-sobra, halos imposible na alisin ang mga ito, lumipat sa ibang bagay.

Ang mga representasyon ng klasikal na panlipunang pang-pobya tungkol sa kanilang sarili ay hindi nakikilala sa kasapatan: nakikita nila ang kanilang sarili na mas masahol pa kaysa sa tunay na mga ito. Ang matagal at mas detalyadong mga detalye ng Sotsiofoby ay matandaan ang masama, hindi mabuti, at ito ay isa sa mga kapansin-pansin na pagkakaiba mula sa isang tao na may malusog na pag-iisip (sa isang malusog na tao, ang mga masamang alaala ay madaling nakalimutan, habang ang mga mabuti ay maaalala sa mga dekada nang detalyado).

Ang mga sintomas sa pag-uugali ay kung ano ang maaaring mapansin ng iba, sapagkat alam lamang ng social phobia ang tungkol sa cognitive. Upang sabihin na ang taong iyon ay nahihiya ay medyo mali. Ang social phobia ay naiiba sa pagkapahiya sa mga mahihirap sa maraming mga bata at mga kabataan, dahil sa pagkamahihiyain sa pangkalahatan, ang buhay ng isang tao ay hindi nagdurusa, na hindi masasabi tungkol sa panlipunang takot. Sociophobe ay matigas ang pag-iwas sa pakikipag-ugnay, siya ay masigasig na pinipigilan ang pakikipag-usap sa maliliit o maliit na grupo. Ang pagpunta sa isang petsa para sa kanya ay labis na pagpapahirap. Ang isang tunay na pobya sa lipunan ay hindi nakikipag-usap sa mga estranghero, kahit na binabaling nila ito, ngunit kasabay nito ay hindi agresibo, pinabilis lamang nito ang hakbang at iniiwan ang sagot sa literal na kahulugan ng salita. Kung pinindot mo ito laban sa dingding, maaari mong makita na ang panlipunang takot ay hindi nakikita ang ibang tao sa mata.

Ang physiological sintomas ng sosyal na takot ay halos katulad sa mga ng anumang pagkabalisa pagkatao disorder: Kabilang dito ang labis na pagpapawis, mabilis na luha, pagkahilo sa isang nakakatakot na sitwasyon, kahirapan sa paghinga, nanginginig na mga kamay at paa, at pagbabago sa rate ng puso. Kadalasan, ang mga pasyente ay may nababagabag na lakad (patuloy din nilang kontrolin ang kanilang sarili, at samakatuwid ay sinusubaybayan ang kanilang mga hakbang na parang mula sa labas). Ang lakad ay maaaring magkaiba depende kung ang isang tao o isang grupo ng mga tao ay dumadaan.

Kadalasan, ang isang panlipunang pangarap ay nagpapalitan ng kanyang mukha - pantay-pantay o sa mga lugar kung nag-aalala siya, at siya mismo ay napansin ang lahat ng mga sintomas na nasa likod niya, at sa gayon ay mas nerbiyos siya, na napagtatanto na nakikita rin ito ng iba.

Tulad ng nabanggit na, ang social phobia ay bihirang "lumalakad" mismo. Ipinakikita ng mga istatistika na ang bawat ikalimang panlipunan pobya ay may mga problema sa alak. 17% ng mga social phobias ay nagdudulot din ng malubhang porma ng depression, 33% ng mga pasyente ay nakaranas din ng mga sakit sa takot, at 23% ng mga taong may sosyal na takot ay nagtala ng mga pagtatangkang pagpapakamatay. Sa ilang mga kaso, ang social phobia ay "tabi-tabi" sa isang tao na may Asperger syndrome at autism, kung minsan ay may bipolar personality disorder.

Ang unang mga palatandaan ng sakit ay kadalasang matatagpuan sa pagbibinata, at sa simula ay mukhang hindi gaanong mahalaga, hindi mapanghahawakan. At kung bigyang pansin mo ito sa yugtong ito at magbigay ng napapanahong tulong, mayroong isang pagkakataon na kumpletuhin ang lunas. Ngunit ang karamihan ng karamdaman ay napupunta pa rin sa talamak na patuloy na anyo o umuunlad.

Ang pinaka-kapansin-pansing mga sintomas ng panlipunang pangarap ay nasa mga taong may edad na 30-45 taon. Ang mga pasyente ay maingat na nagpaplano ng kanilang araw upang hindi pumunta sa mga banyo sa isang pampublikong lugar, hindi kumain sa harapan ng iba. Maraming napipilitang umalis sa kanilang mga trabaho upang hindi makatagpo sa mga kasamahan at kliyente. Para sa ilan, maaaring mahirap na makipag-usap sa telepono at Skype (bagaman karamihan sa mga social phobes ay may kakayahang makipag-usap sa telepono).

May isang espesyal na pagsubok para sa panlipunang takot. Ito ay binubuo ng 24 mga katanungan-sitwasyon sa nakaraang linggo. Kung ang sitwasyon na inilarawan sa pagsubok ay naganap sa nakalipas na 7 araw, inilalarawan ng tao ito, kung wala, inilalarawan niya ang kanyang posibleng pag-uugali sa ganitong sitwasyon. Para sa bawat item, ang antas ng pagkabalisa sa mga puntos ay tinasa. Ito ay tinatawag na Leibovich test. Available ito nang libre sa maraming mapagkukunan.

Huwag itakda ang iyong sarili diagnoses iyong sarili. Ang isang doktor lamang ang makakaalam ng isang tao bilang isang social phobia, na hindi lamang nakikinig sa mga reklamo, ngunit natatanggap din ang data mula sa mga espesyal na mga questionnaire. Kapansin-pansin na hindi palaging ang mga taong may ganitong problema ay dumarating sa direktang pagtanggap sa isang psychiatrist o psychotherapist. Minsan bumaling sila sa isang normal na therapist sa distrito o kahit sa isang cardiologist na may mga reklamo ng palpitations, pagkahilo. Ang isang nakaranasang doktor ng anumang profile ay maaaring mabilis na makilala ang mga somatic pathologies mula sa disxiety disorder. Sa kasong ito, ia-refer niya ang pasyente sa tamang address.

Tratuhin ang social phobia na kinuha sa isang outpatient na batayan. Kung ang isang taong may takot sa lipunan ay inilagay sa isang hindi pamilyar na kapaligiran sa ospital sa ibang mga pasyente at isang malaking pangkat ng mga hindi kilalang manggagawang pangkalusugan, maaari mo lamang lalalain ang kondisyon nito. Para sa paggamot, ginagamit ang cognitive-behavioral therapy, kung saan tinutulungan ng espesyalista ang pasyente upang mahanap ang kanyang maling mga saloobin at pag-iisip at sa tulong ng mga espesyal na ehersisyo upang maalis o mabawasan ang mga ito. Pagkatapos ay ang tao ay nagsisimula sa unti-unti at maingat na ilubog ang kanilang mga sarili sa mga sitwasyon kung saan siya ay dati nakaranas ng malaking takot. Ang bahaging ito ng paggamot ay isinasagawa sa mga pangkat sa anyo ng mga laro sa paglalaro, mga pagsasanay.

Sa magkakatulad na depresyon, ang isang katulad na paggamot ay isinasagawa nang sabay-sabay sa pagkuha ng mga gamot na gamot - mga antidepressant o tranquilizer. Kailangan ang mga pagsasamantala para mapabilis ang kalagayan ng kaisipan sa sandaling takot. Ang mga malakas na gamot na ito ay nagsisikap na magreseta ng mga kurso para sa maximum na 3-4 na linggo. Tumutulong ang mga antidepressant upang gawing normal ang gana, pakiramdam, mapabuti ang pagtulog. Maaari silang makuha ng mga kurso ng 4 na buwan o higit pa sa pagpapasya ng doktor.

Dapat itong bigyan ng babala na ang mga dalubhasa ay hindi masyadong nakakagulat tungkol sa medikal na paggamot ng panlipunang takot. Ang parehong mga antidepressants at tranquilizers, pati na rin ang benzodiazepines, na inirerekomenda para sa malubhang mga anyo ng disorder, tanging maalis ang mga sintomas, ngunit walang paraan gamutin ang ugat sanhi. Kung walang psychotherapeutic course, ang mga tabletas ay makakatulong lamang sa isang oras na limitado sa oras na kinuha nila. Ang kurso ay magtatapos at ang mga takot ay babalik. Ang mas malakas na gamot, mas mataas ang posibilidad ng isang pagbabalik ng sakit pagkatapos ng pagtanggap nito.

Ang hipnosis, mga diskarte sa relaxation at physiotherapy ay malawakang ginagamit sa paggamot. Ngunit walang gamot at mga doktor ang makakatulong upang mapupuksa ang problema, kung ang isang tao ay walang pagganyak. Samakatuwid, sa pamamagitan lamang ng sariling pagnanais na pagtagumpayan ang takot sa lipunan, ang mga pagtataya ay tinataya bilang kanais-nais. Mahirap sabihin kung gaano katagal ang pakikibaka: ang ilan ay mapangalagaan ang kanilang takot sa loob ng ilang buwan, ang iba ay kailangang magpatuloy sa paggamot sa loob ng ilang taon. Ito ay indibidwal at depende sa tao, sa kanyang pagnanais na makayanan ang problema at sa anyo at uri ng mental disorder.

Ang mga kaso ng social phobia ay itinuturing na hindi kanais-nais sa gamot, kapag ang isang tao ay huli, pagkatapos ng maraming taon ng takot. Para sa isang mahabang panahon, ang isang takot ay nagiging sanhi ng malubhang pagkakadugtong sa panlipunan at, bilang isang panuntunan, ay sinamahan na ng ilang kasamang mga diagnostic sa kaisipan, sa alkoholismo, at pagkagumon sa droga.

Ang pinag-uusapan kung paano gagamutin ang panlipunang pobya nang nakapag-iisa ay hindi tama. Hindi ito mangyayari sa iyo upang alisin ang iyong appendicitis sa bahay o upang i-reset ang isang bukas na bali sa iyong sarili. Ang karamdaman sa isip ay hindi katatagan ng sikolohikal. Narito ang payo ng mga psychologist na mapilit sa pagmamahal sa kapwa at pinahahalagahan ang bawat nagdaan na araw ay hindi gumagana. Ang karamdaman sa isip ay nangangailangan ng kwalipikadong pagwawasto pagkatapos ng doktor at tanging ang doktor ay maaaring matukoy ang lahat ng mga pangyayari at ang kalubhaan ng paglabag.

Ang gawain ng mga kamag-anak at mga kaibigan, kaibigan at kasamahan ng sosyal na takot ay hindi nasa pag-uudyok ng bahay na may mga kinakailangan na "ihinto ang paghila ng goma", "upang mahawakan ang aking sarili" at "gawin ito ngayon". Hindi niya maaaring hawakan ang kanyang sarili, kahit na ako ay magiging masaya na gawin ito. Ang pinaka-tamang tulong ay ang kumbinsihin ang isang tao upang makakita ng psychiatrist o psychotherapist. Ito ang magiging unang hakbang sa pagpapagaling. Sa panahon ng pang-matagalang therapy, nangangailangan din ng suporta at pag-apruba ang social phobia.