Trypanophobia: paglalarawan at mga paraan upang mapaglabanan ang takot

Marahil, walang tao sa daigdig na ganap na walang malasakit sa mga iniksyon na dapat niyang gawin. Ang light agitation, naghihintay para sa sakit para sa hindi bababa sa ilang segundo ay isang normal na reaksyon sa isang epekto na hindi maaaring ituring na walang sakit. Ngunit may mga tao (at maraming ng mga ito) na may pag-iisip ng isang pag-iniksyon, kahit na depende sa buhay nito, na nagiging sanhi ng takot at hindi nakokontrol na panginginig sa takot.. Ang kababalaghan na ito ay tinatawag na trypanophobia.

Ang Trypanophobia ay isang mental disorder na itinuturing na isa sa mga pinaka-karaniwan sa mundo. Ito ay isang pathological takot sa pricks, karayom, syringes at injections.. Ayon sa medikal na mga istatistika, mga 15% ng mga naninirahan sa mundo ang nagdurusa sa takot na ito. Ito ay kapansin-pansin na sa mga bansa kung saan ang mga disposable syringes na may manipis na karayom ​​na hindi nagdudulot ng matinding sakit kapag lumitaw ang paglitaw ay mas maaga, ang bilang ng mga taong nagdurusa sa disorder na ito ay mas mababa, halimbawa, sa USA trypanophobia ay diagnosed sa 10% ng mga residente.

Sa Rusya at sa post-Soviet space, kung saan para sa isang mahabang panahon makapal na karayom ​​ng metal na magagamit muli syringes ay ginamit, ang takot sa mga injection ay mas mataas - hanggang sa 20% ng mga tao sa ating bansa ay nagdurusa sa trypanophobia. Ipinapahiwatig nito na Ang takot na ito ay malapit na nauugnay sa kalidad ng pangangalagang medikal. Ngunit ito ay hindi lamang ang unang kailangan para sa pagpapaunlad ng karamdaman.

Karaniwan ang trypanophobia sa pagkabata, sapagkat ito ay madalas na tinatawag na takot sa pagkabata. Ang trypanophobia ay hindi dapat malito sa iatrophobia - takot sa mga doktor, takot sa pagpunta sa mga ospital, eksaminasyon, pagsubok, paggamot.

Kadalasan, ang dalawang phobias na ito ay magkatabi, maraming mga jatrophobes ang natatakot hindi lamang ang mga tao na may puting coats, kundi pati na rin ang mga injection. Ngunit maraming trypanophobes ay hindi natatakot sa mga doktor at mga nars, maaari silang ligtas na pumunta sa klinika, pumunta sa therapist kung sila ay may sakit, kumuha ng mga pagsubok kung hindi sila nauugnay sa mga punctures at injections.

Ang Trypanophob mismo ay kadalasang tapat na inamin na natatakot ito sa mga iniksiyon. Marami sa mga taong may karamdaman na ito ay hindi nakakakita ng anumang hindi pangkaraniwang bagay na ito, sa kanilang pag-unawa, ang sinumang tao ay dapat matakot sa mga iniksyon. Ngunit sa isang mapanganib na sitwasyon, ang mga taong may trypanophobia ay nawalan ng kakayahang kontrolin ang kanilang pag-uugali - maaaring mahina sila sa paningin ng isang hiringgilya, magsimulang lumabas at tumakas, ang ilan ay nahahadlangan ng naturang pagkatakot na hindi nila maibabawan ang threshold ng room ng paggamot. Sa anumang sitwasyon kung saan ang mga injection ay maaaring mapalitan ng mga tabletas o anumang bagay, tiyak na samantalahin ng trypanophobes ito.

Kung mapanganib ang pobya na ito ay mahirap sabihin. Hangga't ang isang tao ay malusog at walang pangangailangan para sa injections, ang kanyang buhay ay hindi naiiba mula sa buhay ng iba. Ang takot na ito ay hindi nag-abala sa kanya sa anumang paraan. Ngunit ito ay kinakailangan upang makakuha ng sakit, mayroong isang kagyat na pangangailangan para sa isang iniksyon, at ang tao ay bumaba sa isang balisa estado.

Naghihintay para sa iniksyon ay mas masakit para sa kanya kaysa sa iniksyon mismo. Ang ilang mga febs tumanggi injections sa prinsipyo, sa kabila ng mga argumento at amuki ng mga doktor. At ito ang pagtanggi na maaaring maging sanhi ng malubhang problema sa kalusugan at isang banta sa buhay.

May mga gamot na maaaring makuha lamang sa pamamagitan ng iniksyon o pagtulo. May mga sitwasyon kung saan ang pagkaantala ay maaaring magdulot ng buhay ng pasyente, at pagkatapos ang isang pag-iniksyon ay ang pinakamahusay na paraan upang mabilis na maihatid ang tamang gamot sa katawan ng pasyente.

Hindi napakahirap makilala ang totoong trypanophobe.Maraming tao ang nagsasabi na natatakot silang magbigay ng mga iniksyon, ngunit ang mga ito ay mga salita lamang. Ang isang tunay na taong nagdurusa mula sa trypanophobia ay hindi nais na pag-usapan ang paksang ito, dahil kahit na ang pag-iisip ng gayong pamamaraan bilang isang iniksyon, ito ay intravenous o intramuscular, ang nagdudulot sa kanya ng pagdurusa. Mayroong mga pasyente na natatakot sa mga iniksyon sa ugat sa pagkasindak, may mga natatakot sa paglagos sa mga puwit, maraming matagumpay na pagsamahin ang takot sa lahat ng uri ng mga iniksiyon, kabilang ang sampling ng dugo mula sa isang daliri para sa pangkalahatang pagsusuri ng scarifier.

Sinusubukan ng mga taong may karamdaman na ito na planuhin ang kanilang buhay sa isang paraan upang maiwasan ang mga iniksyon. Kung may pagkakataon na hindi pumunta para sa pagbabakuna, hindi sila pupunta. Kung may kahit na ang pinakamaliit na pagkakataon upang maiwasan ang sumailalim sa medikal na pagsusuri, kung saan kumuha ng dugo para sa pagtatasa, tiyak na samantalahin nila ito.

Ang doktor na nagrereseta sa paggagamot ay susubukan na subukan kung kinakailangan upang gumawa ng mga injection, kung may pagkakataon na palitan ang mga ito ng mga tabletas o gamot, kung hindi, pagkatapos ay susuriin niya ang impormasyon mula sa iba pang mga doktor at sa Internet nang maraming beses. Ang pagkabalisa ay lalago, at sa kalaunan ang trypanophobe ay tiyak na susubukan na makahanap ng isang dahilan at hindi pumunta para sa mga injection. Kung ito ay hindi posible o ang pangangailangan para sa isang pag-iinit ay biglang dumating, hindi niya maitatago ang kanyang katakutan.

Ang dosis ng adrenaline ng leon ay agad na inilabas sa dugo. Sa ilalim ng kanyang pagkilos mabilis ang mga estudyante ay lumawak, ang mga kamay ay magsisimulang magkalog, mas mababa ang labi. Ang balat ay nagiging maputla dahil sa pag-agos ng dugo (ang katawan, na may isang senyas na panganib, ginagawa ang lahat upang magbigay ng mas maraming dugo sa mga kalamnan, sapagkat posible na kinakailangan na tumakbo o makipaglaban).

Ang puso ay nagsisimula upang matalo madalas, paghinga nagiging mababaw, paulit-ulit at mababaw. Ang temperatura ng katawan ay bahagyang nabawasan, at ang pasyente ay natatakpan ng malagkit na pawis. Ang pagsusuka ay maaaring magsimula, ang pag-ulap at kawalan ng malay-tao ay maaaring mangyari, ang isang pangako ng pagtakas at pag-eskuwela ay maaaring mangyari - Ang palatandaan na larawan ay higit sa lahat ay indibidwal at hindi lamang nakasalalay sa kalubhaan ng takot, kundi pati na rin sa karakter at personalidad ng tao.

Pagkatapos ng isang pag-atake ng sindak, ang mga pasyente na may trypanophobia ay nararamdaman ng emosyonal na pagod, pagod, sila ay napapahiya. Ang mga ito ay kritikal sa kanilang sarili, alam na nila ang kahangalan ng sitwasyon, ngunit wala silang magagawa upang ang pag-atake ng takot ay hindi mangyayari muli. Ang utak mismo ay nagsisimula sa mga prosesong ito, ang mga ito ay halos lampas sa kontrol ng tao.

Ano ba talaga ang takot sa trypanophobe? Hindi lahat ay natatakot ng tumpak na sandali ng mabutas na may matalim na karayom ​​ng balat. Ang ilang mga tao ay nararamdaman ng isang nakakatakot na panginginig sa pag-iisip na sila ay injected sa isang gamot sa pamamagitan ng isang karayom, literal nila pakiramdam kung paano ito kumalat sa ilalim ng balat, sa mga kalamnan. Masakit nila namamalas ang pamamaraan ng pag-iniksyon mismo. Ang ilan ay natatakot na pagkatapos ng iniksyon ay magkakaroon ng pagdurugo, hematomas, mga bumps, matagal na sakit.

Maraming tao ang natatakot sa impeksiyon sa mga mapanganib na impeksyon at maliit na mga bula sa hangin na maaaring makapasok sa karayom ​​habang kumukuha ng gamot. Minsan ito ay hindi lamang nakakatakot sa buong proseso sa lahat ng yugto nito, kundi pati na rin ang hitsura ng mga karayom ​​at mga hiringgilya, kahit na hindi sila direktang inilaan para sa isang pasyente - sa sinehan, sa mga larawan at mga larawan.

Ang pobya ay pantay na katangian ng parehong kalalakihan at kababaihan. Walang nakikitang pagkakaiba sa kasarian. Ngunit sa mga tao, ang mga trypanophobes ay may isang hindi kanais-nais na tampok - mas madaling makilala ang mga paniktik ng panic kaysa sa mga kababaihan.

Ang pagkatakot sa mga iniksyon ay nabuo sa pagkabata, at ang pag-uugali ng mga magulang, pag-uugali at katangian ng bata ay nakapagbibigay ng malaking halaga dito. Ang lahat ng mga sanggol ay gumagawa ng mga injection, halimbawa, pagbabakuna. Subalit ang ilang mga tao ay nananatili, sumisigaw, namumula at madaling makalimutan ang tungkol sa iniksyon, habang ang iba ay may matinding takot sa pag-uulit ng sitwasyon. Ang mga batang may pinataas na kagalingan ng sistemang nervous, isang mahina na sakit na threshold, impressionable sanggol na may isang rich imahinasyon at nadagdagan pagkabalisa ay mas madaling kapitan ng sakit sa pagbuo ng phobias.

Ang ganitong mga bata ay maaaring maging sanhi ng takot hindi lamang ang kanilang mga damdamin mula sa mga injection, kundi pati na rin ang mga kuwento, pelikula, pagbabasa ng mga libro, mga larawan. Ang kahila-hilakbot na kuwento ng "itim na kamay", na gumagapang sa mga silid ng mga bata at nagpaputok ng mga bata na may karayom ​​na may lason, ay maaaring maging sanhi ng matinding karanasan. Ang kuwento ay malaon na makalimutan - ang memorya ay isinaayos upang tanggalin nito ang hindi kailangang impormasyon na hindi ginagamit ng isang tao. Ngunit sa subconscious level, mananatili ang isang malinaw na koneksyon sa pagitan ng mga karayom, syringes at isang bagay na kahila-hilakbot, nakamamatay, na may banta.

Ang pag-uugali ng mga magulang ay maaaring sapat (kinakailangan upang magbigay ng iniksyon - gagawin namin ito), o maaaring hindi ito mapakali at mag-aral. Nanay, na, bago ang pagbabakuna ng isang bata, ay mas nerbiyos kaysa sa kanya, pinatataas din ang antas ng pagkabalisa sa bata.

Mayroong mga magulang na nagsasabi sa mga bata na kung hindi sila kumakain o huminto sa paglalakad sa mga puddles, magkakasakit sila at pagkatapos ay kailangan nilang pumunta sa ospital upang bigyan ang mga injection. Tungkol sa mga iniksiyon sa ganitong mga kaso, tandaan na laging sinasabi ng mga may sapat na gulang. Kung ang bata ay kahina-hinala at madaling kapitan, ang mga pahayag na nag-iisa ay sapat na para sa natitirang bahagi ng kanyang buhay upang manatiling panicked na may takot sa pagmamanipula ng mga hiringgilya.

Ang mga dahilan ay maaaring nasa isang negatibong personal na karanasan - isang hindi matagumpay na iniksyon, komplikasyon, pagkasira ng mga medikal na tauhan, at makapal na karayom. Sa kasong ito, ang imahe ng hiringgilya ay direktang may kaugnayan sa sakit. Walang ibang kaugnayan. At upang matakot ng sakit ay sa pamamagitan ng at malaki ang isang normal na mekanismo ng pagtatanggol. Tanging sa trypanophobes ito ay nakakuha ng abnormal, hypertrophied na mga antas.

Dapat pansinin na ang mga magulang na may ganitong problema ay kadalasang nagtataas ng mga bata na may trypanophobia. Hindi ito isang bagay ng genetika, hindi ng pagmamana, kundi ng isang nakapagpapakita na halimbawa - tinatanggap ng bata ang modelo ng mundo at mga pakikipag-ugnayan sa inaalok ng mga magulang para sa mahusay na barya. Ang takot ng ina o tatay sa simpleng pagmamanipula ng medisina ay maaari lamang makuha sa pananampalataya, at pagkatapos ay isang pirmihang malalim na pobya ay nabuo rin.

Ang mga tawag upang labanan ang takot sa mga pag-iniksiyon, pagsamahin ang kanilang sarili sa pamamagitan ng isang pagsisikap ng kalooban at pagkatalo ng takot, kung saan ang Internet ay puno ng, sa pagsasanay ay maaaring gumawa ng maliit upang matulungan ang tunay na trypanophobes. Ang bagay ay na sa sandali ng panganib hindi nila maaaring kontrolin ang mga manifestations ng takot, kaya walang maaaring makipag-usap ng anumang pagsisikap ng kalooban. Ang pag-aayos ng mental na pangangailangan ay nangangailangan ng pag-render kwalipikadong psychiatric at psychotherapeutic assistance.

Ang pinaka-epektibong paraan ay isinasaalang-alang cognitive behavioral psychotherapy. Ang pamamaraan na ito ay tumutulong upang makilala ang mga tunay na sanhi ng takot. Ang isang nakaranas na doktor ay hindi tumawag para sa overcoming panginginig sa takot, siya ay lamang subukan upang baguhin ang key ng mga paniniwala ng pasyente na maging sanhi ng isang kadena reaksyon ng isang sindak atake. Ang mga trabaho ay maaaring maging indibidwal at grupo, sa karagdagan ay maaaring mailapat mungkahi, hipnosis, NLP, pagsasanay ng pasyente sa autotraining, mga pamamaraan ng malalim na relaxation ng kalamnan.

Sa sandaling ang unang yugto ay naiwan, ang pasyente ay unti-unting magsimulang malubog sa mga sitwasyon kung saan siya ay napapalibutan ng mga larawan at mga bagay na dati ay natakot. At mabuti, kung sa una ay maaaring makipag-usap ang isang tao tungkol sa mga iniksiyon nang walang kaguluhan, pagkatapos ay makakakuha siya ng isang hiringgilya, at pagkatapos ay pahintulutan ang kanyang sarili na mabigyan ng iniksyon ng mga bitamina intramuscularly.

Bilang karagdagan sa psychotherapy maaaring ilapat paggamot sa droga - Ang antidepressants ay inireseta upang mapawi ang mga sintomas ng pagkabalisa at depression. Kung napansin mo ang mga senyales ng takot sa mga injection sa isang bata, hindi mo dapat balewalain ang mga ito at maghintay hanggang ang bata ay "bumababa ang takot". Humingi ng tulong mula sa isang psychologist. Ang "mas bata" ang takot, mas madali ito ay mapupuksa ito.