Paano pinalabas ang mga diamante?

Ang Diamond ay tumutukoy sa anumang iba pang natural na sangkap na may pambihirang katigasan, at medyo bihirang. Ang mga ito at iba pang mga pambihirang mga katangian ay gumagawa ng napakalaking popular na bato sa buong mundo. Dahil mahalagang malaman kung paano sila nakukuha sa kalikasan.

Ang kabalintunaan ng brilyante ay napakahirap, kahit na binubuo ito ng carbon. Ang parehong carbon, na may lamang ng isang iba't ibang mga kristal na sala-sala, ay bumubuo ng grapayt (ang pinakamalambot ng mga bato). Ang lahat ng mga diamante na minahan ay nabuo sa pamamagitan ng napakalaki na pinagsama atoms. Ang katangi-tanging lakas ay hindi pumipigil sa mineral mula sa pagiging malutong: na may isang matalim dagok, ang mga kristal na mga break. Ito ay pinaniniwalaan na ang paglitaw ng mga oros ay naganap sa isang malalim ng sampu o daan-daang kilometro, para sa daan-daang milyong taon.

Kadalasan, sa minahan ng diamante sa isang pang-industriya na sukat, hinahanap nila ang mga kimberlite pipe. Ang mga geological formations na ito ay pinangalanan para sa lungsod ng Kimberley, sa South Africa, kung saan ang ganitong uri ng mga deposito ay unang natuklasan. Ang pagbubuo ng mineral sa kailaliman ng lupa ay nangyayari sa napakataas na temperatura at pressures. Ang huling bersyon ng pinagmulan ng mga diamante ay hindi pa binuo ng agham.

Ang mga istrukturang geolohikal na kung saan ang mga diamante ay natagpuan ay dahan-dahang nawasak ng hangin at tubig. Ang dinurog na bato, mga bato, mga bato at iba pang nakapalibot na mga bato ay lumilipat. Mayroon lamang mga pagpapalagay na may iba't ibang antas ng pagiging maaasahan. Bilang resulta, nabuo ang maluwag na deposito. Ang isa pang uri (ngunit mas rarer) ay isang partikular na matatag na anyo ng carbon na lumilitaw sa mga lugar kung saan mahulog ang mga meteorite.

Sa bawat isa sa mga kasong ito, mayroong isang bilang ng mga kulay, gayunpaman, mahalaga na bigyang-pansin ang halaga ng mga tiyak na kulay. Bihira (at samakatuwid ay nagkakahalaga) transparent na asul, berde at kulay rosas na kulay. Mas mataas ang gastos ng 100% na walang kulay na mga bato.

Anuman ang bersyon na ito ay sinunod ng mga ito o iba pang mga espesyalista, lahat ay sumasang-ayon sa isang bagay: ang mga mahahalagang yugto ng pagbuo ng isang bato ay magaganap sa malalim na kalaliman. Mula doon, kasama ang magmatic currents, ang sustansya ay napupunta. Sa isang tiyak na punto, talagang lumilitaw ang mga paputok na tubo. Ang lalim ng kanilang paglitaw ay hindi hihigit sa 1500 m.

Lahat ng halos alam tungkol sa pang-industriya produksyon ng mga diamante sa Yakutia at South Africa. Ngunit din ito ay isinasagawa:

• sa rehiyon ng Arkhangelsk;
• kanlurang Australya;
• Canada;
• Congo;
• Botswana.

Ang alluvial mining ay halos hindi umiiral. Naglalaro lamang sila ng maliit na papel sa pandaigdigang supply ng magaspang na diamante. At ang katatagan ng suplay ng mga mined na produkto ay kaduda-dudang. Ang bukas na paraan (karera) ay kadalasang ginagawa kapag kumukuha ng mga diamante mula sa lalim na 600 m o mas mababa. Sa mas malalalim na mga tubo, ang raw materyal ng brilyante ay maaaring makuha nang higit sa tulong ng mga mina.

Ang pagtatayo ng mga mina ay sinusubukan na ipagpaliban hanggang sa huling sandali. Karaniwan ang mga ito ay mga lugar alinman sa permafrost zone, o sa lalong mainit na lugar. Kadalasan sa malalim na kalaliman sa mga gawain na kinakailangan upang patuloy na mag-usisa ang tubig sa lupa. Ang lahi mula sa quarries at pagkatapos ay mula sa mga mina sa malalaking trak ay dadalhin sa mga pabrika. Doon, ang raw na materyal na ito ay nalinis ng tubig.

Ang mga modernong quarries naabot halos ang pinakamalalim na lalim kung saan maaari silang pumunta.Ipinakita ng karanasan na ang maliliit na lapad ng produksyon at ang steepness ng mga panig ay higit na kumplikado sa bagay na ito. Mula pa sa simula, plano nilang kunin ang mga diamante sa pamamagitan ng bukas na pamamaraan na may pagkasira ng mga yugto. Ang pamamaraan na ito ay posible upang mas madalas subaybayan ang mga pagbabago sa mga katangian ng bato at produksyon bilang isang buo. Alinsunod dito, mas madaling pumili ng mga pinakamahusay na paraan at mga pattern ng trabaho.

Upang piliin ang tamang mga parameter ng board sa pinakadulo simula ng pag-unlad, kailangan mong gumamit ng mga sumasalamin na balon. Ang mga sampol na kinuha mula doon ay nasasakop sa mga eksaminasyong pisiko-kemikal ayon sa isang espesyal na programa. Bukod pa rito, ang karanasan ay isinasaalang-alang kapag bumubuo ng mga katulad na quarries. Ang mga contour ng mga gilid-optimize ang disenyo. Hindi nila maaaring maging napaka-guwang, kung hindi man ang trabaho ay masyadong kumplikado.

Para sa lahat ng intermediate contours, ang mga katangian ng mga bato ay patuloy na pino, na isinasaalang-alang ang mga sampol na kinuha mula sa bawat batch. Kung minsan ang mga pagsusulit sa field ay ginagawa sa board of the quarry. Ang espesyal na pansin ay binabayaran upang masuri ang antas ng pag-crack ng mga bato. Bukod pa rito, alamin kung paano kumilos sila sa matarik na mga dalisdis. Ang anggulo ng pagkahilig ng tunay na panig ay inilalagay sa mga proyekto mula 50 hanggang 55 degrees.

Kadalasan ang proseso ay tumatagal ng buwan, ngunit minsan ay umaabot sa maraming taon. Tiyaking gumamit ng mga espesyal na kalkulasyon. Tanging sila ay nagpapahintulot sa amin upang tapusin kung saan ang solidong deposito ay matatagpuan, at kung saan random na mga paghahanap ay ginawa.

Ang parehong mga quarries at mga mina o mga mina ay kadalasang itinatayo sa mga lugar na mahirap maabot. Samakatuwid, ang imprastraktura sa tirahan at pang-industriya ay nalikha sa paligid. Mayroong isang bilang ng mga halimbawa kung saan ang patlang ay naging isang pasilidad ng lungsod na bumubuo para sa isang medyo malaking lungsod. Dahil hindi makatutulong na ibenta ang mga hilaw na materyales sa kanilang purong anyo, ang mga halaman sa pagproseso ay itinatayo. Ang mga diamante, sa wakas ay nahiwalay mula sa bato ng pag-aaksaya, ay dinadala sa pagputol ng mga negosyo.

Ang pagputol ay natural din na nakaayos sa malapit. Ang mas malalim na deposito, mas maraming pera ang dapat nilang mamuhunan sa kanilang pag-unlad at pagpapaunlad sa larangan.

Para sa isang mahabang panahon, ang mga diamante at diamante ay maaaring makuha lamang mula sa India. Ngunit gaano man kadami ang mga natural na proseso na ipinagpaliban doon noong panahong iyon, sa pagtatapos ng ika-17 siglo, ang mga reserbang ito ay lubusang naubos. Ang produksyon ay bumaba nang husto. Gayunpaman, ang pagpapaunlad ng teknolohiya ay pinahihintulutang baligtarin ang sitwasyon. Ang sitwasyon matapos ang pagtuklas ng kimberlite pipe ay nagbago nang malaki.

Upang maunawaan ang higit pang malalim kung paano nagaganap ang pagmimina, kailangan naming bumalik sa tanong ng paglitaw ng mga diamante sa likas na katangian. Ang umiiral na teorya ay bumubuo sa mga kalaliman sa itaas ng 100 km, kung saan napakarami ang mga temperatura at mga pagpapaunlad. Nataas ang bato sa proseso ng pagsabog ng bulkan.

Posible upang makahanap ng angkop na mga bagay at i-set up ang produksyon sa mga ito lamang sa malaking gastos. Ang proseso ng paghahanda ay mahal, kumplikado at mahaba. Ito ay tinatayang na higit sa 1000 kg ng mga bato ay kailangang maiproseso upang kunin ang bawat 2 carats ng magaspang na diamante. Ang mga trabaho ay unang nilikha sa pamamagitan ng pagsabog. Nagbubuklod sila ng mga butas at naglalagay ng mga eksplosibo doon, pagkatapos ay pinuputol ang bato sa mga layer.

Ang pagpapalalim ng mga gawain ay ginagawa hanggang sa huminto ang pagkuha ng mga mineral. Ang isang malaking problema ay ang paghihiwalay ng mga mahalagang hilaw na materyales mula sa mineral. Ang mga sumusunod na pamamaraan ay ginagamit:

• ang gawain ng pag-install ng taba;
• hanapin ang nais na kristal sa X-ray;
• rock immersion sa mga espesyal na suspensyon.

Ang paraan ng taba ay nagsasangkot ng paghahalo ng kinuha na bato na may tubig, at pagkatapos ay ibinuhos ito sa isang greased surface. Ang mga kristal ay napanatili sa taba. Ang isang mas advanced na pamamaraan ay x-ray paghahatid. Sa karamihan ng mga kaso, ang pamamaraan ng suspensyon ay ginagamit. Sa isang tuluy-tuloy na may mas mataas na densidad, nalunod ang bato ay nalunod, na may mga piraso ng carbon sa ibabaw.

Sa nakalipas na nakaraan, Brazil at pagkatapos Australia ay ang mga lider ng pagmimina ng brilyante. Ngunit ang deposito ng brilyante sa Australya ay unti-unting nakakapagod. Angola ay kabilang sa mga nangungunang anim na bansa. Gayunpaman, sa Canada, Botswana, marami pang mahalagang hiyas ang nakuha.

Ang dalawang placers at mina ay mabilis na binuo. Kailangan nating i-update ang sistematikong network ng mga mina at quarry. Ang mas malalim na karera, mas malamang na makahanap ng malaking halaga ng mga hilaw na materyales. Samakatuwid, ang isang pagtaas ng bilang ng mga quarries na higit sa isang kilometro malalim ay pagsasara dahil sa unprofitability. Ang pamamaraan ng pagmimina ng pagmimina ay mas kumplikado at mapanganib, gayunpaman, ito ay kapaki-pakinabang sa ekonomiya.

Ang pinakamalaking deposito ng brilyante sa aming bansa ay Mir sa Yakutia. Ito ay binuo mula noong huling bahagi ng 1950s. Mula 1957 hanggang 2001 ang minahan ay tinipon para sa $ 17 bilyon doon (sa kasalukuyang mga presyo). Upang matiyak ang gayong resulta, kinailangan naming pagyurak, iangat at kunin ang humigit-kumulang na 350 milyong cubic meter. m. basura rock. Sa pagtatapos ng dekada ng 1990, ang kalakhan ng produksyon ay umabot sa mga proporsyon na ang mga trak ng dump mula sa punto ng produksyon sa bodega ay kailangang maglakbay ng 8 km. Noong 2001, dahil sa labis na kumplikado ng quarry ay kailangang mothballed.

At noong 2009, nagsimula ang paggamit ng Mir mine. Ang tubig na nagpapalipat-lipat sa ilalim ng lupa ay hindi lamang pumped out - ito ay nai-redirect sa pamamagitan ng pipe sa mga espesyal na mga faults na natuklasan ng mga geologist sa malapit. Noong 2013, nagbigay ang patlang ng isa pang 2 milyong karatula ng mahusay na teknikal na mga diamante. Ang kumpanya ay nagpapatakbo ng 7 araw sa isang linggo, ang tagal ng mga shift ng pagmimina - 7 na oras.

Ang pagsamahin ng mga mang-aani na ginagamit sa minahan ay may mga arrow na may mga korona na nagpapaikut-ikot. Ang mga ngipin, kahit na ginawa ng hardened metal, ay napapailalim sa napakahirap na wear. Samakatuwid, ang bawat paglilipat na nagsisimula sa trabaho ay sumusuri sa nagtatrabaho na bahagi ng mga tool. Kung kinakailangan, palitan agad ito. Ang durog bato ay inilipat sa exit mula sa minahan sa tulong ng conveyor belt.

Sa isang bilang ng mga mina ng brilyante, ang mga hiwalay na bahagi ay naiwan nang buo sa panahon ng pag-unlad. Ang kanilang kapal ay maaaring umabot ng ilang sampu-sampung metro. Kung ang mga kaayusan na ito ay binuo, ito ay halos imposible upang maiwasan ang pagbaha sa mga bukid. Bukod pa rito, ang mga patong ng hindi tinatagusan ng tubig ay ginagamit para sa proteksyon. Ang kilusan ng mga bato sa mga mina at quarries ay isinasagawa sa tulong ng mga malalaking trak (kung minsan ay may kapasidad na higit sa 100 tonelada).

Sa nakaraan, ang kalagayan ay ganap na naiiba. Hanggang sa siglo ng XIX, walang makina na ginamit. Ang "reyna" ng pagmimina ng brilyante ay isang ordinaryong pala ng bundok o pickaxe. Minsan lang sila paddled ilog buhangin at mano-manong ipinasa ito sa pamamagitan ng isang salaan. Ngunit ang mga naturang pamamaraan ay matagal nang nawala sa kanilang kapaki-pakinabang.

At kabilang sa dalawang paraan - karera at minahan - ang ikalawang opsyon ay mas kaakit-akit. Ang maraming pansin sa araw-araw na gawain ng mga minero ng brilyante ay ibinibigay sa mga panuntunan sa kaligtasan. Walang sinumang pinahihintulutan sa ilalim ng lupa na walang helmet na may built-in na parol at walang self-contained breathing apparatus. Mahigpit na ipinagbabawal na iwanan ito sa loob ng 3 metro ang layo mula sa iyo. Siguraduhing manirahan ang bentilasyon, kung saan madali itong huminga sa ilalim ng lupa.

Ang mga negosyo ng pagmimina ng brilyante ng russia (lalo na matatagpuan sa Yakutia) ay marahil ang pinaka-high-tech sa mundo. Gumagamit sila ng mga sasakyan na idinisenyo para sa malubhang frosts.Masyadong mahigpit na mga kinakailangan sa temperatura ay ipinapataw sa iba pang mga kagamitan. Ito ay pinaniniwalaan na ang isang bagong larangan ay maaaring ipatakbo mula sa simula para sa 3 o 4 na bilyong dolyar. Kasama sa halagang ito ang halaga ng pangunahing paghahanap sa geolohiya - walang mga ulat ng kumpanya.

Ngunit sa paglaon, kapag ang quarry o mine ay handa na, ito ay magkano ang mas mura upang gamitin ang mga ito at bumuo ng mina. Ang pinakamalaking paghihirap sa pamamaraan sa ilalim ng lupa ay ang pagpapanatili ng isang pinakamainam na kapaligiran sa pagtatrabaho. Ang mga pangunahing trunks para sa pag-aangat ng mga bato ay maaaring gamitin sa kaso ng mga aksidente. Ang mga recreating niches ay inihahanda sa iba't ibang lugar ng mga mina.

Para sa impormasyon kung paano ginagabayan ang diamante sa Russia, tingnan ang sumusunod na video: