Pambansang kasuutan ng Armenia

Ang kasaysayan ng kasuutan ay bumalik libu-libong taon. Ito ay binuo sa dose-dosenang mga bansa sa iba't ibang paraan: sa isang lugar - malaya at hiwalay, at sa isang lugar - pagbabago sa kagustuhan ng mga tao. Ang tradisyunal na kasuutan, bilang karagdagan sa pangunahing function nito, ay maaaring sabihin sa iba tungkol sa lugar ng paninirahan ng taong may suot nito, tungkol sa mga gawain nito, kasaysayan ng kanyang pamilya, katayuan sa pag-aasawa at marami pang iba.

Ang pag-unlad ng tradisyonal na kasuutan at ang kapanganakan ng bansa mismo ay hindi maaaring paghiwalayin, at ang pambansang kasuutan ng Armenia (taraz) ay nagsimulang lumitaw mga tatlong libong taon na ang nakalilipas, sa panahon ng kapanganakan ng kaharian ng Urartian.

Ang Urartu ay isang estado na matatagpuan sa Armenian Highland sa IX BC. er Walang alinlangan, ang pinagsamang hanay ng mga tribo ay may kani-kanilang mga natatanging katangian ng kasuutan, ngunit, sa kasamaang palad, ang impormasyon tungkol sa mga ito ay hindi napreserba.

Kasunod ng kaharian ng Urartu noong 189 BC. er Dumating ang kaharian ng Artasheside, na pinagkaisa ang ganap na mayorya ng mga taong nag-aangkin ng Armenian na katutubong wika nila. Ang arte ng mga artista ay mabilis na lumago sa Armenia, ang mga relasyon sa pamilihan na binuo sa Iran, mga mamamayan ng India at mga Tsino, mga lungsod na malapit sa Mediterranean at Black Sea, at ang lahat ng ito ay naiimpluwensyahan ang mga damit ng mga residente ng maaraw na Armenia.

Ang bautismo ng estado ay nakuha ang Armenia sa isang paghaharap sa Byzantium. Ang kaalaman sa katutubong kasuutan para sa panahong ito ay napapanatili nang kaunti, ngunit ito ay tiyak na tiyak na ang mga kagitingan ay ginustong outfits sa Persian hukuman, habang ang natitirang populasyon ay bihis ordinaryong.

Sa panahon ng Arabong impluwensya (640-885), bahagi ng klase ng mga merchant at prinsipe ang nagpatibay ng ilang mga detalye ng mga kasuutan ng Arab. 1080-1375 dinala nila ang mga detalye ng mga costume sa Europa sa kasuutan ng katutubong Armenian. Ang mga pagsalakay ng Tatar-Mongol noong XIII-XIV na mga siglo, ay hindi rin umalis sa pambansang damit ng mga Armenian na hindi nabago. Sa panahon ng Persian wars, tatlong-kapat ng Armenia ang kinuha ng Ottoman Empire, ngunit ang natitirang bahagi ng lupain ay kontrolado pa rin ng Iran, na kung saan ay nagkaroon din ng impluwensya nito.

Ang sentro ng tradisyonal na damit ng mga lalaki sa Armenia ay isang kamiseta na may mababang kwelyo, na tinatawag na "cap", at malawak na pantalon, na tinatawag na "shalvar", na nakagapos sa isang malawak na pag-ikot. Ang pantalon ay binibigkisan ng maliit na baso (hodjans), burdado na may iba't ibang mga pattern at kahit tassels sa mga endings.

Sa silangan ng Armenia, sa kanilang mga kamiseta, isinusuot nila ang arkhaluh - isang balkonahe, na may mga maliit na pindutan o mga kawit, mula sa leeg hanggang sa baywang. Ang isang mainit na baboy - isang damit na tulad ng amerikana ay itinatapon sa arkano.

Sa kanluran ng estado, ang artaluk ay pumapalit sa isang puno - isang vest na isinusuot sa isang kamiseta na may mga manggas na pinalamutian ng pagbuburda. Ang Elak ay tinatakpan ng isang dyaket na may isang solidong manggas, na walang mga fastener, na tinatawag na "bachkon". Si Shalvaras ay malakas na nabaluktot sa ibaba at tinawag na "vartik". Ang kagandahan sa kahabaan ay nakalakip sa naglalaman ng natural na balangkas, pagbuburda.

Ang batayan ng wardrobe ng mga kababaihan ay: isang maluwag na t-shirt - halab na may pahilig na mga pagsingit, malawak na tuwid na mga manggas, isang pabilog na pambungad at leeg sa dibdib, iskarlata sa mga residente ng silangan ng bansa, at liwanag sa mga Armeniano na naninirahan sa kanluran, at mga bloomer - ibinitin mula sa pulang koton at natipon sa mga bukung-bukong.Sa ibabaw nito ay isang arugo ng isang babae ang mga maliliwanag na kulay, halimbawa, ng kulay asul, berde o kulay ng ubas, at sa dibdib ay may mahabang kahabaan.

Siya ay nakaramdam lamang sa baywang. Sa ibaba ng sinturon sa arkhalukh, isang pares ng mga vertical cut ay ginawa sa mga gilid, at ito ay naka-out na ang archalukh ay may tatlong sahig: ang una, ang pinakamalaking, sa likod, at isang mas maliit na pares sa gilid. Samakatuwid, ang babaeng arubil ay may isa pang pagtatalaga - "Erek peshkan", na isinalin mula sa Armenian bilang "tatlong palapag".

Sa solemne mga araw, ang isang damit ay isinusuot sa arkhaluh - isang mintan, na halos hindi naiiba mula sa arpaluk, ito lamang ay kulang sa pagbawas sa gilid. Ang isang bandana ng magagandang tela o lana ay nakatali sa isang sinturon, kasunod na pinalitan ng mga pilak at gintong sinturon, at ang mga manggas ng tela ay pinatali ng mga pabilog na mga pindutan. Mula sa itaas, nang umalis sa bahay, ang isang malaking kumot na gawa sa pinong lana ay sakop. Ang mga matatandang kababaihan ay may kulay-asul na kulay.

Sa kanlurang rehiyon ng Armenia, sa halip na ang arkhaluh, nagsusuot sila ng damit na hinabi ng sutla o batiste na may mga ginupit sa ibaba ng baywang, na tinatawag na "antari". Sa taglamig, si Jupp ay isinusuot - isa pang sangkap, walang mga armholes. Si Juppa, para sa pinaka-bahagi, ay naitahi ng madilim na asul na tela.

Ang isang mahalagang piraso ng damit ng babae ay isang aprons na may makitid na habi na sinturon - ang nakakatakot. Tunay na ang lahat ng mga kasuotan ng kababaihan ay may marikit na pananahi, sa mga mayaman na pagbuburda ng pamilya ay ginawang ginto o ginto.

Ang kasal na damit ng Armenians ay naiiba lamang sa mas mahal na tela, pati na rin sa ibang mga solusyon sa kulay. Ang mahalagang sangkap sa kasal ay ang mga pilak na sinturon na ibinigay sa mga magulang ng nobya sa proseso ng kasal.

Ang pambansang kasuutan ng mga bata sa Armenia, para sa parehong batang lalaki at babae, ay walang malaking pagkakaiba mula sa matanda. Well, maliban na burdado ng kaunti pa maliit.

Ang mga sumbrero ng Armenia ay magkakaiba. Iba-iba ang lalaki depende sa mga lugar ng paninirahan: sa silangan - fur, sa kanluran - niniting at pinagtagpi. Gustung-gusto ng mga taong Lori ang malaki, mababang mga sumbrero, zangezurtsy - mas malaki ang mga sumbrero, mas malapit at mas malapot. Ang mga tao ng lunsod ay nagsusuot ng matataas na cylindrical cap. Ang mga naninirahan sa mga rehiyon sa kanluran ay nakatanggap ng isang malawak na sirkulasyon ng mga headdress sa hugis ng isang hemisphere, na hinabi mula sa mga thread ng parehong lilim, na nakabalot sa isang pinaikot na alampay.

Paminsan-minsan ang mga takip ay gawa sa mga may kulay na mga thread na may isang pagmamay-ari ng mga pulang kulay, ay may isang korteng hugis na may pinutol na tuktok na 15-20 cm mataas at isinusuot na walang bandana. Ang mga ito ay nagsusuot din ng tudling (tulad ng mga kalapit na Kurd at Assyrians) na mga tapiserya, sa hugis ng isang kono, nadama ang mga sumbrero, nakabalot sa tuktok sa isang kulay-kulay o isa-kulay na bandana, na may burda na may isang hindi kapani-paniwala na geometric o floral ornament.

Sa silangang rehiyon ng bansa, ang mga kababaihan ay nagsusuot ng mga sumbrero na kahawig ng isang "toresilya", walong hanggang dalawampu't sentimetro ang taas, na nakadikit mula sa mga patong ng tela ng koton. Sa iba't ibang rehiyon ng bansa, ang palamuti na ito ay naiiba na tinatawag na "palti" (mga distrito ng Artsakh, Syunik), "Pali", "Poly" (distrito ng Meghri at Agulis), "Baspind" (mga rehiyon ng Yerevan at Ashtarak). Sinasakop ng baspind ang bahagi ng noo, ang front side ng mga "turrets" ay lumiwanag sa isang burdado na laso. Tulad ng karamihan sa mga pambansang damit ng Armenia, ang tradisyunal na pagbuburda na pinalamutian ang baspind ay may geometric o floral pattern.

Sa ilalim ng baspind, nakatali sila ng isang laso sa kanilang mga noo na may mga nakapirming mga barya na gawa sa mahalagang mga metal, at ang mga hiyas na gawa sa mga bola ng pilak at mga korales ay pinagtibay sa mga templo at halos natakpan ang buhok. Ang gayong hindi pangkaraniwang panday ay nauugnay sa nakatiklop na paikot na mga puting shawl ng koton na tela, na sumasakop sa leeg at bahagi ng mukha sa ilong. Sa una, ang mga bandana ay puti-puti, at mamaya - mapula-pula o maberde. Ang mga sulok ay mahigpit na nakatali sa likod ng ulo. Sa ibabaw ng baspind na sakop ng may kulay na alampay, na pinagtibay ng isang kadena ng mahalagang metal.

Ang isang eleganteng karagdagan sa palamuti sa ulo ay ang malalaking mga pindutan na tinatawag na kotosh. Ang pinuno ng may-ari ng gayong hiyas ay nakoronahan ang noo na may mga hanay ng mga gintong barya at isang kapansin-pansin na malaking barya sa sentro, buhol-buhol na mga hiyas ng perlas na nailagay sa mga templo, na nagtatapos sa mga manipis na gintong plato. Ang ganitong kagiliw-giliw na mahalagang dekorasyon ng batang mag-alaga ay nagpakita sa batang babaing bagong kasal sa araw ng kasal. Ang mga ward, bilang isang panuntunan, ay nakoronahan ng iskarlatang takip na tinatawag na "Thess" na may sutla na brush na nakabitin sa likod.

Ang headpiece na ito ay hindi naalis sa loob ng mahabang panahon. Sa gabi, ang babae ay natutulog, inilagay ang isang maliit na kutson sa ilalim ng kanyang ulo. Sinubukan nilang i-shoot baspind lamang sa kawalan ng mga tao, dahil sa Armenia, tulad ng sa karamihan sa mga bansa sa Silangan, ito ay ipinagbabawal na lumitaw bareheaded bago outsiders.

Sa kanluran ng Armenia, ginayakan ng mga batang babae ang kanilang mga ulo sa iba't ibang mga headbands at iba't ibang mga shawl. Mataas, na gawa sa mga ulo ng kahoy ay tinatawag na "cat" o "ward." Siya ay nag-hang sa pelus, perlas o pinalamutian ng klasikong pananahi, ang mga paboritong tema na kung saan ay ang langit, ang araw at ang mga bituin. Sa dakong huli, ang mga eleganteng anting-anting na anting-anting sa dibdib na bahagi ng pusa. Ang pinaka-eleganteng bahagi ng seal kaya nakoronahan ay tinatawag na "Makhcha" o "Knar".

Ward na gawa sa manipis na tela, nakadikit sa ilang mga layer. Siya rin ay pinalamutian ng magagandang bagay, mahalagang mga metal at masalimuot na mga palamuting. Ang isang paboritong tema ng mga pattern ay mga hardin, di-pangkaraniwang mga ibon, napakarilag na mga bulaklak.

Ang mga kabataang walang asawa ay plaited isang malaking bilang ng mga manipis braids, ang bilang ng mga na naabot ng apatnapu't. Upang pahabain ang mga ito at gawin ang hairstyle na mas mayaman, ang mga yari sa tela ay mahusay na hinabi sa mga braid upang tumugma sa buhok, at pinalamutian ng mga bola na pilak at mga tassel. Tinatakpan ng Eastern Armenian ang kanyang ulo na may kulay na mga takip, at sa kanlurang bahagi ng mga kababaihan ng Armenia ay ginustong magsuot ng isang nadama na takip na tinatawag na "gtak", na may hugis ng balde.

Sa kasamaang palad, sa ating panahon, ang mga pambansang kasuutan sa maraming bansa dahil sa kasaganaan ng unibersal na pananamit sa Europa ay hindi napakapopular o hindi ginagamit. Siyempre, para sa pagsasayaw, teatro, paggawa ng pelikula at mga ordinaryong kasiyahan, kailangan pa rin ang mga ito, ngunit mas mababa at mas kaunti ang natutugunan natin sa pang-araw-araw na buhay. Ngunit ang suit ay hindi malilimutan. Tulad ng mga bansa mismo, ang pambansang kasuutan sa kalaunan ay tumatagal ng mga bagong anyo, sumisipsip ng mga ideya, at malapit nang ipasok muli ang pang-araw-araw na buhay sa iba, ngunit sa katunayan, lahat ay pareho.