Espanyol na kasuutan

Sa tulong ng kasuutan ng Espanyol, maaari mong bigyang-diin ang pambansang mga katangian at kulay ng Espanya. Ito ay isang sinaunang bansa ng pinanggalingang Phoenician, na dating tinatawag na Iberia. Ito ay matatagpuan sa baybaying Mediteraneo at sa loob ng mahabang panahon ay nasa ilalim ng pamamahala ng Roma, at pagkatapos ay pinagtibay ang Kristiyanismo.

Ang kasuutan ng Espanyol ay nagmula sa fashion noong ika-15 siglo. Ito ang Renaissance, na nagdikta sa mga kondisyon nito. Pagkatapos ay sa isang paraan ay ang mga malay na ideals, kaugalian ng mga hari at ang kalubhaan ng Simbahang Katoliko, kung saan ang lahat ay makasalanan.

Sa mga damit, ang mga likas at proporsyonal na mga porma ay mahalaga, ngunit sila ay nakatago mula sa mga prying mata hangga't maaari upang labanan ang tukso. Sa oras na ito, ang terminong "Espanyol fashion" ay lumilitaw sa marangal hukuman ng Habsburgs, na kung saan ay pagkatapos ay pinagtibay ng maraming mga royal pamilya ng Europa. Para sa mga taong kilalang tao ang mga pinahiga ng panahi, bulk at mabigat na nababagay. Sila ay mabigat na magsuot, habang tinatakpan nila ang buong katawan at pinigilan ang kilusan. Walang kalayaan sa damit ng mga kababaihan.

Ang suit ng triangular na disenyo ay katulad ng isang kaso kung saan isang babae ang nakatago. Ayon sa alamat, ang istilong ito ay imbento ng Queen of Castile, Juana ng Portugal, upang walang sinuman ang makakaalam tungkol sa kanyang pagbubuntis. Dahil sa imbensyon ng hari, ang mga Espanyol para sa maraming taon ay nagsusuot ng mayaman at maluhong mga damit na hindi komportable at malaki.

Ang Espanya ay naging trendsetter ng European fashion. Ang mga damit ng mga kinatawan ng maharlikang hukuman ng Renaissance ay may sariling katangian:

• Ang hugis at silweta ay katulad ng triangular na frame.
• Ang mga damit ay naipit sa isang bodice at may isang masikip, sarado na paha upang itago ang mga natural na anyo ng dibdib.
• Ang harap bodice ay may hugis ng isang pahaba cape. Ang frame ay gawa sa baluktot na bakal na kawad, na pinutol ng mamahaling tela.

• Dalawang masikip na skirts ang naka-attach sa bodice. Sila ay tinahi ng taffeta at matatagpuan kahanay sa bawat isa.
• Ang tuktok na palda ay may isang tatsulok na leeg, at ang ilalim ay may mga metal hoop. Ang mga palda ay nagalit sa bawat isa.
• Sa ibabaw ng mga skirts, ang isang nangungunang damit ay pinutol na may slit. Ito ay sinuot na may mga loop at nakatali sa isang busog.
• Ang damit ay pinalamutian ng mga perlas at isang lambat kung saan ang mga gintong tela ay hinabi. Ang lahat ng ito ay ginamit bilang pagsingit.

• Sa tulong ng isang korset, ang baywang ay makitid at ang tiyan ay napigilan. Ang isang makitid na plato ay nakalakip dito, na nagsilbi para sa layuning ito.
• Ang damit ng kababaihan ay may matagal na double sleeves, na mga natahi mula sa iba't ibang tela. Ang manggas ay may isang hiwa kasama ang buong haba at pinalawak sa ibaba tulad ng mga pakpak.
• Ang mga balikat ay artipisyal na nadagdagan sa tulong ng mga espesyal na roller at upper sleeves.

Sa oras na iyon, ang mga babae ay hindi pinahihintulutan na lumakad na may bukas na leeg at décolleté - kaya ang kwelyo ay para sa kanila ng tunay na kaligtasan at isang espesyal na palamuti. Ito ay bilugan, may tulog at tahiin mula sa isang puting manipis na ruff. Sa una, ang kwelyo ay maliit - hindi hihigit sa 15 cm, ngunit sa paglipas ng panahon ay naging fashionable na magsuot ng malalaking collars - hanggang sa 30 cm.

Bilang karagdagan sa dressing, iba't ibang mga dekorasyon ang ginamit, halimbawa, kuwintas, tagahanga, sinturon na may isang buckle, o mga sumbrero.

Sa ilalim ng damit, ang babae ay nagsuot ng sapatos na may isang napakalaking sahig na gawa sa kahoy. Pinalamutian sila ng isang dekorasyon na gawa sa mga kuko. Ang kapal ng sapatos ay nagpapahiwatig ng isang tanda ng aristokrasya at maharlika. Ang mga sapatos ay gawa sa tunay na katad, pelus o satin at pinalamutian ng isang pattern o burda.Hindi sila dapat tumingin mula sa ilalim ng damit, maliban sa mga sapatos na gawa sa kahoy, na maaaring makikita ng bukung-bukong-malalim.

Ang mahigpit na pamantayan sa lipunan ng Espanya noong ika-16 at ika-17 siglo ay nagdidikta sa mga kondisyon nito hindi lamang sa pananamit, kundi pati na rin sa materyal:

• Sa oras na iyon, ipinamamahagi ang maliwanag, makulay na tela na may isang pattern. Ang mga numero ng hayop, simbolo ng relihiyon at mga palatandaan ng heraldic ay ginamit bilang isang guhit.
• Iba't ibang uri ng scheme ng kulay. Itim, kayumanggi, kulay abo, puti, pula, kulay-ube at berde ang nananaig sa mga damit.
• Ang mga damit ay pinalamutian din ng ginintuang mga thread, gapos, ribbons at brocade lace. Ang lahat ng ito ay naipit sa isang suit sa ibang direksyon.
• Sa pagtatapos ng XVI siglo, ang makinis na mga tekstong monochromatic ay nasa fashion.

Ang mga simpleng batang babae ay ginusto na magdamit nang iba kaysa marangal na mga babae. Mayroon silang iba't ibang paraan, na bumubuo sa batayan ng tradisyonal na kasuutan ng katutubong Espanyol. Maaari naming hatulan ito sa pamamagitan ng mga kuwadro na gawa ng sikat na Espanyol artist Goya, na ginamit maliliwanag na kulay at hindi pangkaraniwang pag-iilaw sa kanyang trabaho. Siya ang isa sa mga unang lumuluwalhati sa Macha, isang taong naninirahan sa lungsod na siyang prototype ng sikat na Carmen.

Ang mga damit ng mga ordinaryong kababaihan ng kalagitnaan ng ika-17 na siglo ay binubuo ng mga sumusunod na elemento:

• Ang mga kababaihan ay nagsusuot ng makulay na mga damit na walang mga corset at hindi gumagamit ng mga frame ng metal para sa mga skirts. Ang ilalim ng damit ay may malaking fold at malayang pawagayway sa hangin.
• Ang mga kamiseta ay may bodice at isang lace-up corsage. Ang mga sleeves ay pinaliit. Maaari silang gumulong sa siko o ganap na alisin.
• Ang damit ay nakasuot ng isang marapat na dyaket.

• Ang isang mahalagang katangian ay itinuturing na isang hugis-parihaba tagaytay. Pinned nila ang buhok. Ang kuwintas ay inukit, 20 cm ang taas, na may ilang mga ngipin. Ito ay ginawa ng garing o pagong shell. Ang isang gupit ay napunta sa kababaihan sa lalawigan.
• Ang isang espesyal na palamuti ay ang mantilla. Ang tinatawag na puntas mahaba veil, na kung saan ay ilagay sa magsuklay. Ang ilaw mantilla ay isinusuot ng mga babaeng walang asawa, at ang itim na babae. Para sa solemne okasyon sila wore isang mahabang tabing na sakop ang buong likod ganap. Sa sayaw ang belo ay hindi ginamit, o ang pinaikling bersiyon nito.

• Ang sangkapan ay kinumpleto ng natitiklop na tagahanga. Siya ay isang tunay na gawain ng sining, tulad ng ginawa sa pamamagitan ng kamay. Ang batayan ng tagahanga ay gawa sa kahoy. Siya ay natatakpan ng sutla, pelus o malambot na katad. Ang ilang mga tagahanga ay pinalamutian ng puntas.
• Sa suit ng mga kababaihan ay mahalagang mga detalye: malalaking hikaw, bulaklak at kombinasyon para sa buhok.

Ang mga taon ay lumipas, at ang sangkap ng Espanyol ay nabago: ang ilan sa mga elemento ng babae sa lungsod ay hindi na isinusuot sa katapusan ng ika-19 - simula ng ika-20 siglo. Halimbawa, ang mantilla at ang tuktok, na tinatawag na peineta sa Espanyol, ay naging bahagi ng maharlikang damit. Ngayon ang mga detalye na ito ay itinuturing bilang makasaysayang: maaari itong makita paminsan-minsan sa pambansang kapaskuhan, carnivals o weddings.

Pambansang Espanyol kasuutan - bahagi ng kultura ng Espanya. Ang bawat rehiyon ng bansa ay may sarili nitong mga damit:

• Sa timog, sa kanayunan, nagsasayaw ang mga Kastila ng flamenco. Kapag naririnig ng mga tao ang salitang ito, kinakatawan nila ang larawan ng isang madamdamin na babae sa isang pulang damit. Ang Flamenco ay nilikha at ipinasa sa iba pang mga henerasyon ng gypsy na babae ng Andalusia. Mas gusto nilang magsanay para sa sayaw, upang bigyang-diin ang bawat kilusan. Ang mga mananayaw ay may makitid na baywang at layered na mga palda, na may palamig at tela. Ang kanilang mga kamay ay bukas o ganap na sarado.
• Sa gitna ng bansa, ang mga batang babae ay nagsusuot ng tradisyonal na mga damit na Espanyol o isang kamiseta na may mga balikat ng balikat, na isinusuot ng isang maikling dyaket na ilaw. Ang ulo ay natatakpan ng scarves o capes.

• Sa Valencia, ang kasuutan ng kababaihan ay binubuo ng isang sutla na sutla na damit na may isang apron. Sa ulo ay may isang manipis na panyo ng tracery na may isang pattern, na kung saan ay naayos sa likod ng mga pana. Pinagsasama ng damit ang mga maliliit na medyas at mababang sapatos na sapatos.
• Sa Catalonia, ginusto ng mga batang magsuot ng mga bukas na skirts na may naka-pattern na mga aprons.Ang kanilang tayahin ay nailalarawan sa pamamagitan ng isang puting puntas bodice, at ang mga balikat ay sarado na may isang openwork shawl. Ang mga manipis na guwantes na umaabot sa siko ay inilalagay sa mga kamay. Sa ulo - mantilla.

• Ang kasuotan ng babaeng Galician ay binubuo ng isang long-sleeved na blusa at isang maluwag na pulang palda na may mahaba, madilim na mga guhit na pelus. Ang isang maliit o malaking apron na may puntas at kuwintas ay isinusuot sa palda. Sa mga balikat isang banayad na alampay ay itinapon. Ang ulo ay nakatali sa isang bandana.
• Sa hilaga ng Espanya, ang mga pambabae pambabae sa nakapapawi shades at may isang maliit na pattern.
• Sa isang suit ng mga kababaihan mula sa Upper Aragon mayroong isang cream shirt na may isang kahanga-hanga sundress.
• Sa Lower Aragon, ang maligaya damit ay binubuo ng isang maikling palda, isang apron at isang maikling manggas na blusa, na sakop ng isang alampay.

Ang Espanya ay isang bansa na may masaganang kultura at tradisyon. Ang pambansang kasuutan ng kababaihan ay nagmana ng maraming makasaysayang elemento. Ang tradisyonal na sangkap ay matikas, na may mga kagiliw-giliw na dekorasyon. Pinalamutian ito ng ginto at pilak na pagbuburda at maraming kulay na mga bato. Ang mga pindutan na may burloloy, malawak na sinturon at malalaking collars ay maaari pa ring magamit. Sa isang babaeng Espanyol suit tulad ng mga detalye ay may kinalaman:

• Puting o malambot na blusa ng cream, na hinabi ng magaan na tela, na may mga balahibo, ruffle at puntas.
• Mahaba, pinalabas mula sa gitna ng hita, isang palda na gawa sa malambot na tela. Maaari itong maging sa mga pattern ng convex o walang mga ito.
• Ang damit ay pula na may ilang mga flounces.
• Magsuot ng tag-init sa maliliwanag na kulay at may isang pattern ng mga malalaking maliliwanag na kulay. Ito ay kinumpleto ng isang malawak na brimmed na sumbrero o bandana.
• Corset sa anyo ng isang itim na tsaleko o puntas-up tuktok.
• Mga Detalye: artipisyal na mga bulaklak sa sinturon, sa buhok o sa kwelyo.
• Makukulay na airy shawl na may isang palawit.

Ang mga naninirahan sa isang maaraw na bansa ay gustung-gusto na magsuot ng orihinal at natural na paraan. Ang kanilang mga maliliwanag na damit na may mga nagpapahayag na mga detalye ay maaaring lumikha ng hindi malilimot na imahe at magbigay ng mga bisita ng maligaya na kondisyon.

Ang sayaw ng Flamenco, na naging tanda ng Espanya, ay nagmahal sa maraming bansa. Ito ay kasama sa programa ng maraming mga kaganapan upang ipakilala ang isang bit ng Espanya at ipakilala ito sa pambansang kulay nito. Kamakailan lamang, ang mga matinee at festival ay ginanap sa iba't ibang institusyong pang-edukasyon, halimbawa, sa kindergartens o sa mga paaralan. Ang pagpili ng mga karnabal outfits, maaari kang lumikha ng isang magandang at naaangkop na imahe entablado. Kabilang sa pambansang kasuutan ng Espanyol para sa mga batang babae ang lahat ng mga detalye ng imahe ng babae.

Ang flamenco suit ay maaaring may dalawang uri:

• Ang unang pagpipilian ay isang damit na may isang hugis-itlog na neckline at frills o isang multi-layered na gypsy skirt. Sa ilalim nito maaari mong magsuot ng anumang blusa o tops.
• Ang ikalawang opsyon ay isang espesyal na baht. Ito ay isang plain skirt na may mahabang tren sa likod. Ang kanyang estilo ay depende sa estilo ng sayaw. Pinapayagan ka ng Bata na malayang gumalaw sa paligid ng yugto, dahil hindi nito pinipigilan ang mabilis na paggalaw. Sa tulong nito madali itong lumikha ng isang kamangha-manghang imahe ng isang sayawan na Kastila.

Ang pambansang costume ng kababaihan ng bansa ng pinanggalingang Phoenician ay maliwanag, makulay, na may espesyal na enerhiya. Ito ay magkakaugnay na mga kagustuhan, mga tradisyon ng edad at ang pagka-orihinal ng mga Espanyol. Maraming mga batang babae at babae tulad ng imahe ng isang libreng Espanyol Gipsi na maaaring malayang sumayaw sa mga parisukat ng isang mataong lungsod at maakit ang pansin ng mga passers-by.

Ang mga romantikong natures ay umalis ng maraming positibong pagsusuri tungkol sa pambansang kasuutan ng Espanyol. Sinasabi ng mga batang babae na ang mga damit ay perpekto para sa klasikal na sayaw at flamenco ng Espanyol. Binibigyang diin niya ang kilusan ng bawat mananayaw at ang kanyang mapagmataas na pustura. Ang isang mahaba, mahimulmol, multi-layered na palda na may ruffles ay hindi hawakan ang mga hakbang at nagbibigay-daan sa madali mong ilipat sa espasyo.

Ang kaayusang imahen ay nagmamalasakit sa madla na may simbuyo ng damdamin at kagandahan, nagdudulot ng simpatiya at nag-iiwan ng mga positibong emosyon. Ang mga espesyal na detalye ay nagdadala ng mga detalye ng kasuutan: isang fan, kuwintas, hikaw at bulaklak na naka-attach sa buhok o sa kwelyo.

Pagpili ng isang sangkap, maaari kang magbigay ng libreng magpatigil sa pantasya. Ang kagamitang Espanyol ay magkakaiba-iba na madaling lumikha sa iyong sariling mga kamay. Hindi na kailangang pagdudahan ang pagpili ng mga tela: ang mga monophonic at multi-kulay na mga pagpipilian ay angkop. Ang isang mahusay na ginawa Espanyol kasuutan ay magiging isang bahagi ng isang buong bansa na may mga rich kasaysayan nito.