Mahaba ang akit ng kultura ng Asya. Ang pinakamalaking interes para sa mga kapanahon ay mahigpit na tradisyon sa damit, sapatos, hairstyle at lifestyle sa pangkalahatan. Kapansin-pansin na maraming taga-Europa ang nagsisikap na kopyahin ang mga item sa sambahayan ng tradisyonal na Asyano, na iniangkop sila sa kanilang kaisipan.
Ang isa sa mga orihinal na Europeanised accessories ay ang Chinese national costume.
Paglilibot sa kasaysayan
Sa araw na ito ay napakahirap isiping ang average na Intsik na bihis sa isang klasikong tradisyonal na kasuutan. Gayunpaman, hanggang sa tatlumpu't tatlong taon ng ikadalawampu siglo, siya medyo kumportable na umiiral sa pangkaraniwang ranggo-at-file at marangal high-end wardrobe.
Ang kasaysayan ng pambansang costume na Intsik ay nagsisimula sa countdown nito mula sa mga 17-18 siglo. Ito ay imposible na sabihin na bago ito pumunta ang mga Tsino, sa kung ano ang kanilang ginawa. Ito ay lamang na wala silang anumang direksyon sa damit.
Ang hanay ng mga tradisyonal na aksesorya ng Intsik ay kinabibilangan ng isang hanay ng mga bahagi na kinuha mula sa iba't ibang mga lokal na grupong etniko, lalo na, ang Manchus at ang South Chinese. Ang ilang mga ethnographers at travel historians ay nag-aatubili na ang tunay na pambansa, orihinal, kasuutan ng Tsina sa ngayon ay matatagpuan sa Korea.
Ang tradisyunal na damit mismo ay isang balabal o isang mahabang kamiseta na may tuwid na mga sleeves ng irregular width. Sa ilalim ng isang dressing-gown, malawak na pantalon o isang palda ay ilagay sa, hindi alintana ng kasarian. Kadalasan ang mga ito ay simpleng likas na tela para sa pang-araw-araw na damit, at maliwanag na damit sa sutla para sa mga pista opisyal, na kung saan ang mga mataas na miyembro lamang ng lipunan ang makakaya.
Ang pangkalahatang grupo ng pambansang kasuutan ng Tsino ay halos walang pagbabago sa buong bansa, naiiba lamang sa mga menor de edad na tampok sa sapatos, sumbrero at accessories. Gayundin sa medyebal na Tsina, na aktibong nahahati sa mga klase, ang mga uri ng tela, kulay at pag-angkat ng kalidad para sa mahihirap at mayayaman ay mahigpit na nilimitahan.
Mga tampok ng pambansang damit ng Intsik
Ang tradisyunal na kasuutan ay may isang simpleng pag-cut at isang unibersal na hugis para sa parehong mga kasarian. Kinakailangang magkaroon ng kuwelyo ng stand-up, na siyang pangunahing tanda ng pagkakaiba sa pagitan ng suit ng isang lalaki at suit ng kababaihan: para sa una, ang taas ay hindi dapat lumagpas sa 2 cm, at para sa ikalawang isa ay maaaring matagumpay na maabot ang 8 cm.
Kadalasan, ang ganitong uri ng damit ay may kanang kamay na pabango, kapag ang kaliwang bahagi ng isang pangkasal na damit o kamiseta ay sumasagip sa kanang bahagi, ganap na isinasara ito. Ang lokasyon ng mga buckles sa damit ay nakasalalay sa: mga pindutan ay naitahi sa kaliwang bahagi, at mga loop sa kanang bahagi. Sila ay ginawa, bilang isang tuntunin, mula sa isang espesyal na itrintas, gupitin mula sa tela ng pangunahing damit.
Ang bilang ng mga pindutan ay dapat na kakaiba. Ang mga ito ay matatagpuan, bilang isang patakaran, tulad ng sumusunod:
- ang una ay nasa ilalim ng kwelyo;
- ang pangalawang nasa dibdib;
- ang ikatlong napupunta sa ilalim ng braso;
- ang ikaapat, ikalimang at kasunod (ang kanilang bilang ay nag-iiba mula sa 5 hanggang 9 na piraso) ay matatagpuan patayo sa gilid ng dressing gown-shirt.
Tulad ng sa hanay ng kulay, lahat ay nakasalalay sa teritoryo ng paninirahan at kasarian. Ang mga kalalakihang Intsik sa kanilang mga damit ay ginusto ang lahat ng kulay ng kulay abo at asul. Ang mga timog ay mas madaling kapitan sa kaibahan - puti at itim.
Para sa mga kababaihan sa magkabilang panig ng Tsina, ang mga maliliwanag na tela na may mga embossed pattern ay itinalaga.
Ang dilaw ay palaging ang kulay ng emperador at ang kanyang pamilya. Ang iba ay maaaring magsuot ng maliwanag na red kimono suit na gawa sa mamahaling sutla na tela.
Pambansang Tsino kasuutan para sa mga lalaki
Kahit na ang ganitong uri ng pananamit ay walang anumang nakikitang pagkakaiba sa kasarian, mayroon pa rin ang ilang mga nuances na malinaw na tinukoy ang male model. Ang summer casual version ng undershirt para sa mga lalaki ay isang likas na tunika ng ilaw, na itatapon mula sa dalawang malaking piraso ng tela. Intsik ang nagsuot ng accessory na ito sa mga tradisyonal na pantalon
Pantalon - tuwid, walang bulsa na may isang malawak na "pamatok" (malawak na nakabitin na sinturon ng puting tela), na umaabot sa halos sa dibdib. Mula sa itaas, ang detalyeng ito ay girdled sa antas ng baywang na may isang malawak na (hanggang sa 20 cm) at mahaba (hanggang sa 2 m) sintas.
Sa pagsasalita ng mga simpleng tao, dapat tandaan na ang haba ng kanilang pantalon ay kapansin-pansing mas maikli kaysa sa mga marangal (kung minsan ang kanilang haba ay bahagya na umabot sa tuhod), ang sewing belt ay marami o wala na.
Ang papel na ginagampanan ng mga mas mataas na tag-init na damit ay ginagampanan ng isang maluwag na balabal na may isang hindi nakaaamoy na amoy. Ang mga gilid na bahagi nito ay nagmumula sa baywang, nang maayos na bumababa sa mga labi na may pahilig na mga wedge. Upang ang mahabang palapag ay hindi makagambala at hindi malito sa ilalim ng kanilang mga paa, sila ay nagbabawas sa antas ng mga tuhod. Ang mga sleeves ng item na ito ng tradisyunal na Chinese wardrobe, ayon sa tradisyon, ay malawak, mahaba, maluwag, o mapakipot sa palad.
Ang bersyon ng demi-season ng klasikong suit ng Chinese na lalaki ay kinumpleto ng isang partikular na elemento. Magaan ang dyaket plus insulated tank top o dyaket na may isang lining. Ang damit ay nananatiling pareho sa tag-araw.
Ang walang damit na jacket ay walang kwelyo, nilagyan ng tuwid na slit sa harap sa gitna. Karaniwan ay gawa sa madilim na koton na lino sa lining. Ang mga magsasaka ay hindi ginagamit. Ang dyaket ng taglagas-spring (robe) ay naitahi ayon sa parehong prinsipyo ng damit sa tag-init, na ibinigay lamang sa isang warming lining.
Ang pinakahuling detalye ng taglamig ng suit ng pambansang Chinese na lalaki ay nakikilala sa pamamagitan ng isang dyaket sa isang cotton pad, na isang panig lamang at pantay na haba sa lahat ng panig - hanggang sa gitna ng hita. Ang bilang ng mga pindutan ng naturang damit ay umabot ng hindi hihigit sa pitong piraso, depende sa taas.
Sa partikular na mga lalawigan ng mayelo, nagkaroon ng ugali na magsuot ng mga fur coats ng tupa.
Ang pambansang damit para sa mga espesyal na okasyon ay may sariling mga katangian. Kaya, ang maligaya kasuutan sa katapusan ng linggo ay naiiba sa araw-araw na top jacket. Ito ay may isang hindi karaniwang maikling haba sa baywang, ito ay din na ibinigay sa isang mahabang tuwid slit sa harap at maikling mga sa gilid, pinalamutian ng knotted o tanso pindutan. Ang kwelyo ng stand-up ay gawa sa double fabric. Ilagay sa ibabaw ng isang light jacket.
Maaari rin itong maging demi-season at taglamig na may naaangkop na mga katangian ng pagkakabukod. Ang tela para sa mga jackets sa katapusan ng linggo ay pinili na may espesyal na pangangalaga: madalas itong madilim na sutla na may mga pattern na pininturahan.
Ang kasuutan ng kasuutan ng kasuutan ay dapat gawin sa puti. Ang tela ay bumili ng magaspang, ngunit natural, na may madilaw na kulay. Ang pangkalahatang grupo ay binubuo ng isang mahabang robe, isang malawak na belt-sash at headbands.
Pambansang kasuutan ng Tsino
Ang mga tradisyunal na damit ng Tsino ay naiiba sa mga lalaki lamang sa katamtamang mga pagdaragdag at mga accent. Narito ang mga pangunahing:
- Pantalon sa pantalon Ang katangi-tangi ay nakasalalay sa katotohanan na maaari silang magsuot sa estilo ng pantalon ng oriental, at bilang klasikong sinaunang pantalon-palda. Ang orihinal na disenyo ng piraso ng damit na ito ay malinaw naman sa pambabae na mga tampok: sutla burda-appliqués sa ilalim ng tops.
- Pangkulay. Ang mga may edad na babae ay dapat magsuot ng mga reserved dark colors. Ang mga batang babae ay hindi limitado sa kanilang pinili. Ang kanilang mga outfits ay palaging nakikilala sa pamamagitan ng maliwanag na buhay na kulay na may orihinal na burda at mga pattern.
- Kasuutang pang-ilalim. Siyempre, naiiba ito sa lalaki.Ito ay isang mahaba, masikip na katawan, tangke tuktok na may maraming mga pindutan (mula sa siyam hanggang labing-isa). Dahil sa sinaunang Tsina, ang flat breast ng isang babae ay itinuturing na isang simbolo ng kagandahan, ang dyaket na walang manggas na ito ay dinisenyo upang mabawasan ang visual size nito.
- Dressing gown ng mahabang panahon sa mahabang larangan ng mga babae. Ito ay isang marapat na form, ay itatapon mula sa mga mamahaling binili tela (karaniwang sutla) at pinalamutian ng maliwanag na orihinal na mga pattern at mga application.
Kasuotan ng mga bata
Ang mga unang damit ay napakahalaga para sa tamang espirituwal na pag-unlad ng bata. Ang hinaharap na ina ay ginagawa ito ng kanyang sariling mga kamay katagal bago ang kapanganakan ng hinaharap na tagapagmana. Ang sumbrero ay naipit ng manipis na tela ng tela - mga damit ng mga lumang kamag-anak, na nagpapahiwatig ng hinaharap na kahabaan ng buhay ng sanggol. Ibalot ang mga bagong sanggol sa mga diaper, na inihanda nang maaga ng ina.
Ang pagkakaiba lamang sa mga damit ng mga lalaki at babae sa ilalim ng limang ay ang paraan ng pagdadalamhati sa pagkabata. Kaya, ang mga bata ng mas malakas na sex swaddled sa dibdib, at ang mahina - sa leeg. Sa paglipas ng anim na taong gulang, ang mga damit para sa mga lalaki at babae ay nagtatamo ng mga katangian ng isang pang-adultong pambansang kasuutan ng China. Ito ay naiiba lamang sa sukat.
Mga Accessory
Ang pagkakaisa ng tradisyunal na damit ng mga naninirahan sa Tsina ay imposible nang walang karagdagang mga accessory, bawat isa ay may sariling kahulugan at dinala ang impormasyon nito sa masa.
Ang makasaysayang palamuti ng ulo ng mga Tsino ay may ilang mga pagpipilian:
- tou jin - isang seksyon ng puting bagay mula sa northerners, at itim - mula sa mga southerners;
- ikot nadama takip;
- tela cap, nilagyan ng isang uri ng pamamaga sa korona;
- malawak na brimmed southern sumbrero-palm sumbrero;
- isang hugis na mataas na sumbrero na may pambansang hiyas.
Dapat pansinin na ang mga sumbrero ay eksklusibong lalaki na may karapatan sa sinaunang lipunang Tsino.
Tulad ng tradisyonal na kasuotan sa paa, ito ay mas magkakaiba kaysa sa takip ng ulo, at dapat na magsuot ng mga kinatawan ng parehong mga kasarian. Talaga, ang mga sapatos ay magaan ang mga sapatos na hinabi sa itim sa isang makapal na plataporma na walang sakong. Ang talampakan ay natakpan ng isang puting koton na koton. Ang mas marunong na tao ay nakasuot ng sapatos na sutla.
Ang mga sapatos at babae ng babae ay magkakaibang maliwanag at kahit minsan ay makintab na alahas.
Sa hilaga ng Tsina, dahil sa ilang mga kondisyon ng panahon, ang elementong ito ng pambansang kasuutan ng China ay ginawa ng nadama sa isang napakalaking platform, kung minsan ang katad ay ginamit sa sarili nitong produksyon.
Ang mga taong naninirahan sa mga lugar sa kanayunan ay may wicker sandals na may kasiyahan, na may isang square foot at isang mababang hard backdrop. Nang maglaon, sa mga bukas na puwang ng lunsod, lumilitaw ang mabagsik na sandalyang sandalyas. Para sa mga espesyal na mayaman na mga mamamayan ng mas malalim na sahig, kahit na naka-varnished na sapatos sa isang kahoy na platform ay imbento. Minsan siya ay may isang bahagyang halata na sakong.
Sa ngayon sa expanses ng Republika ng Tsina ay mahirap matugunan ang isang may malay na mamamayan ng kanyang bansa sa isang lumang tradisyonal na kasuutan. Gayunpaman, masigasig nilang iginagalang ang memorya ng kanilang mga ninuno, patuloy na ipapasa ang mga pambansang katangian ng kanilang mga damit mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon.
Malaki ang kasiyahan, ginagamit nila ang makulay, bahagyang moderno, mga costume sa panahon ng kanilang pambansang piyesta opisyal upang ipakita ang pagkakaisa ng mga henerasyon at pagbibigay pugay sa mga dakilang ninuno.
