Ang kasaysayan ng kutsara: ang pinagmulan at ebolusyon

Sa kultura ng Europa, walang magagawa nang walang kutsara. Ginagawa ito mula sa iba't ibang mga materyales. Ang laki at hugis ng item ng talahanayan ay nakasalalay sa layunin nito: kape, tsaa, dessert. Naiintindihan namin agad kung ano ang aming kakainin o ang ulam na ito, at hindi namin iniisip ang tungkol sa na imbento ng item na ito at kapag nakuha nito ang karaniwang hitsura nito.

Kutsara - kaya sinaunang imbensyon na imposibleng maitatag ang panahon ng pagkakaroon nito. Tinatawag ng mga mananaliksik ang iba't ibang mga petsa ng kanyang kapanganakan, ang tinatayang mga saklaw ng edad mula sa tatlo hanggang pitong libong taon. Hindi alam kahit na pinagmulan ng pangalan ng salita. Nakikita ng mga linguista ang karaniwang salitang Slavic sa mga salitang "lick" o "crawl", pati na rin ang "log", na nangangahulugang "pagpapalalim". Marahil ang pinagmulan ng Griyego - "lunok."

Ang mga primitibong tao ay gumagamit ng pagkakahawig ng mga kutsara, sila ay mga shell ng dagat, mga halves ng isang maikling salita o baluktot na mga dahon ng mga halaman. Hanggang ngayon, ang ilang mga tribo sa Aprika at Timog Amerika ay gumamit sa halip na maginhawa na mga shell ng mga mollusk. Ang unang kutsara, na ginawa ng mga tao, ay mukhang maliliit na kaldero na may maliliit na hawakan. Nang maglaon, ang kahoy, buto at sungay ng mga hayop ay ginamit upang likhain ang bagay na ito, at kalaunan, bakal.

Nakumpirma na ang mga paghuhukay sa sinaunang Ehipto, ang kubyertos ay ginamit nang maaga sa ikalimang siglo BC - ang mga katulad na mga produktong bato ay natagpuan. Ang sinaunang Greeks ay gumawa ng mga kutsarang ina ng mga perlas na perlas. Natuklasan ng mga arkeologo ang mga pagkakatulad ng mga bagay sa mesa mula sa mga sungay ng mga hayop at mga buto ng isda na kabilang sa ikatlong milenyo BC. Sa panahon ng kasagsagan ng Romano-Griyego sibilisasyon, tanso at pilak aparato lumitaw na ginamit upang kumain ng pagkain.

Sa Russia, ang mga kutsara ay ginamit ng maraming siglo nang mas maaga kaysa sa iba pang mga bansang Europa. Sa mga salaysay binabanggit ang pagkakasunud-sunod ng mga panginoon ng Prince Vladimir (X century) para sa paggawa ng mga spoons ng pilak para sa kanyang buong pulutong. Sa oras na ito Sa Russia, ang mga kahoy na kutsara ay ginagamit na sa lahat ng dako. Sa ilang pamilya, ang mga manggagawa ay gumawa ng mga kagamitan para kumain ng pagkain. Ngunit sa karamihan ng mga kaso ginamit nila ang mga produkto ng mga kutsara. Tulad ng materyal na ginamit: aspen, maple, birch, linden, kaakit-akit, mansanas. Ang mga ito ay simple at praktikal na mga produkto. Sila ay inukit at ipininta nang maglaon.

Bilang karagdagan sa Italya at Greece, pamilyar sa kubyertos mula sa malalim na panahon, sa siglong XIII, ang mga kutsarang pilak ay lumitaw sa mga mamamayan ng Europa. Ang mga panulat ay naglalarawan sa mga disipulo ni Jesucristo, kaya ang mga bagay na talahanayan ay naging kilala bilang "apostolikong mga kutsara."

Noong ika-15 siglo, bukod sa tanso at pilak, nagsimula silang gumawa ng kubyertos at tanso. Ang metal ay isinasaalang-alang pa rin ang pribilehiyo ng mga rich tao, ang mga mahihirap na ginagamit na mga produkto ng kahoy.

Si Pedro ang Una ay bumisita sa kanyang kubyertos. Sumusunod sa kanyang halimbawa, ang pasadyang ay naayos na sa Russia: kapag pupunta ka upang bisitahin ka, kumuha ng kutsara sa iyo. Noong ika-18 siglo, nang ang aluminyo ay natuklasan, ang unang kubyertos na gawa sa metal na ito ay hinahain lamang sa mga kilalang mga bisita, ang mga natira ay kinakain sa tulong ng mga pilak na aparato. Sa parehong siglo, ang mga kutsara sa palibot ay nakuha ng isang pamilyar at kumportableng hugis-itim na hitsura. Bilang karagdagan, ang nakatanim na paraan ng pag-inom ng tsaa ay humantong sa produksyon ng mga cutlery ng iba't ibang laki.Sa pamamagitan ng oras na ito, isama ang hitsura ng kutsarita, at kaunti pa - at kape.

Ang German E. Geithner ay ang unang sa Europa (1825) upang makagawa ng kubyertos na gawa sa isang haluang metal na tanso, sink at nikel, tinawag niya itong Argentan. Ang haluang metal ay mas mababa kaysa sa pilak, kaya maraming mga taga-Europa ang nagsimulang gamitin ito para sa kanilang mga produkto. Sa ngayon, ang mga kutsarang ito ay tinatawag na silver nikel, at hindi pa rin nawawala ang katanyagan.

Ang pagtuklas ng hindi kinakalawang na asero sa simula ng huling siglo ay isang punto sa kasaysayan ng kubyertos. Ngayon ang metal na ito ang nabuo ang batayan ng 80% ng lahat ng mga kutsara sa planeta. Ang Chrome, na bahagi ng produkto, ay pinoprotektahan ito mula sa kaagnasan.

Sa ngayon, ang mga kutsara ay ginawa mula sa iba't ibang mga metal at haluang metal, ngunit ang pilak ay ginagampanan pa rin.

Ang mga kutsara ay tila ordinaryong, pamilyar na mga kagamitan sa kusina. Subalit, sa paglipas ng isang matagal na makasaysayang landas, sila ay naging mga kalahok ng maraming mga kagiliw-giliw na mga kuwento. Halimbawa, hindi alam ng lahat kung saan nagmula ang pananalitang "matalo ang baklushi", bagaman alam nating lahat na ito ay kung paano nakikipag-usap ang mga tao tungkol sa mga tamad na tao. Sa kaso ng mga kutsara, mayroong isang simpleng gawain - upang masira ang isang pag-log sa mga piraso (baklushi), na nagiging mga blangko para sa mga hinaharap na produkto. Sa paggawa ng mga kutsara, ang pagkatalo sa baklushi ay itinuturing na isang madaling gawain at ipinagkatiwala sa mga pinaka-walang kabuluhan na mga apprentice.

Sa mga lumang araw lahat ay may sariling kutsara. Nang lumitaw ang unang mga ngipin sa isang bagong panganak at siya ay nagsimulang tumanggap ng iba pang mga pagkain kaysa sa gatas ng ina, binigyan siya ng isang maliit na kutsara. Ito ay pinaniniwalaan: kung ito ay gawa sa pilak o ginto, ang sanggol ay hindi nangangailangan ng anumang bagay sa hinaharap. Ang mga modernong tao ay madalas na pumapayag sa pasadyang, na nagbibigay sa sanggol ng isang pilak na kutsara "bawat ngipin".

Ang mga taong naniniwala sa iba pang mga palatandaan na nauugnay sa kubyertos:

• sa pamamagitan ng paglalagay ng dalawang kutsara sa isang tasa, maaari mong asahan ang isang kasal;
• ang kutsara ay nahulog mula sa table - maghintay para sa isang babae na bisitahin, ang kutsilyo ay bumaba - isang tao ay darating;
• ang dagdag na kubyertos ay nasa mesa sa isang hapunan ng pamilya - magkakaroon ng isang panauhin;
• Huwag magpatumba sa mesa gamit ang isang kutsara - darating ang problema;
• ang mga taong nagluluto ng kutsara pagkatapos ng pagkain, naghihintay ng isang masayang kasal.

Ang talahanayan ng bagay ay nilalaro sa papel nito sa buhay ng estudyante ng nakaraan. Noong ika-19 na siglo, ang mga kabataan na nag-aaral sa Kazan University ay naglagay ng kutsara sa ilalim ng cupboard bago ang bawat pagsusulit upang maipasa ang mga pagsusulit nang matagumpay. Mahirap sabihin kung anong kahulugan ang inilagay sa sign na ito, ngunit naniniwala ang mga estudyante na nagtrabaho ito. Sa Cambridge University, ang isang kutsara ay ginamit para sa isa pang dahilan: ang isang malaking hiwa ng hiwa ay pinutol mula sa isang puno halos ang laki ng isang lalaki at binigyan ang pinaka-paatras na mag-aaral na isang tanda ng kaaliwan.

Ang sikat na master of surrealism na si Salvador Dali ay gumamit ng kutsara bilang isang alarm clock. Nakabitin siya ng malaking kahalagahan sa pagtulog ng araw, ngunit ayaw niyang gumastos ng masyadong maraming oras dito. Nahulog sa kanyang paboritong upuan, ang artist ay may hawak na table object. Nang mahulog siya, nagising si Dali sa tunog. Sa oras na ito siya ay sapat na upang mapahusay upang ipagpatuloy ang trabaho.

Sa susunod na video ay makikita mo ang kuwento ng isang kutsara sa mga larawan.