Paglalarawan ng mga species ng mga parrots ng damo at mga panuntunan ng kanilang nilalaman

Kung magpasya ka sa isang mahirap na relasyon sa mga ibon bilang mga alagang hayop, at ang mga karaniwang canaries at budgies lumitaw sa iyo mayamot, magbayad ng pansin sa erbal parrots. Ang kanilang friendly na disposisyon at maliwanag na balahibo ay mabilis na mapagtagumpayan ang mga puso ng iyong sambahayan.

Ang birdie na ito ay maliit na sukat - ang pang-adulto ay karaniwang halos 25 cm, na may napakalinaw na magandang balahibo. Karamihan sa mga ibon ay pinangungunahan ng berdeng kulay na may iba't ibang kulay. Ang Australia at ang isla ng Tasmania na nasa tabi ng mainland ay itinuturing na lugar ng kapanganakan ng mga ibon. Sa ilalim ng natural na kondisyon, mas gusto ng mga parrots na manirahan sa kagubatan ng eucalyptus na may mga damo. Kumain ng mga buto ng damo, maliliit na berry at mga insekto.

Hindi tulad ng marami sa mga kamag-anak nito, ang mga parrots ng damo ay pangunahin sa lupa, at lumipad lamang sa mga pambihirang kaso. Sa likas na katangian, ganap na nakatuon ang mga ito sa makapal na damo, na pinipili na mag-alis lamang sa taas ng palumpong. Para sa kanilang patuloy na pagpapanatili sa bahay, ipinapayong bumili ng maluwag na enclosure na hindi bababa sa 1 metro ang haba.

Ang mga parrots ng Grass ay medyo magiliw at madaling hindi mapanghimok. Sa kabila ng katotohanan na ang ibon ay patuloy na gumagalaw, hindi ito gumagawa ng labis na ingay. Ang mga erbal na parrots ay lahi sa pagkabihag na rin - para sa taon ang babae ay maaaring itatapon ng 1-2 beses. Ang edad ng pagbubuntis ay nangyayari nang mga 8-9 na buwan, ngunit hindi inirerekomenda ng mga eksperto ang pagpapares ng mga ibon bago sila ay isang taong gulang.

Dahil ang mga ibon ay mula sa tropiko, ang mga kondisyon ng kanilang pagkulong sa pagkabihag ay dapat na malapit sa natural. Ang silid na may mga aviary ay dapat na mainit-init, walang mga draft. Ang pinakamainam na temperatura ay 20 degrees Celsius, at ang halumigmig ay hindi bababa sa 60%. Ang mga erbal na erbal ay aktibo sa hapon. Sa araw, ang ibon ay bahagyang gumagalaw, ngunit kapag ito ay nagsisimula sa pagsara, nagsisimula ang mga trilyon nito, na nangunguna sa kanila na hindi masyadong malakas, ngunit masayang at malambing na tinig.

Samakatuwid, sa gabi dapat mong alagaan ang karagdagang pag-iilaw.. Ang ibon ay nahihiya, kaya ang paglipat mula sa liwanag ng araw hanggang gabi ay dapat na maayos na maisagawa. Ang matingkad na kadiliman ay maaaring maging sanhi ng stress sa isang ibon. Ito ay pinaniniwalaan na ang isang tahimik na sipol ay makapagpapagaling sa isang nabalisa na ibon, ngunit ang malakas na tunog, sa kabaligtaran, ay kapana-panabik at nakakainis. Sa tamang pagpapanatili, ang mga uring halamang-dagat ay nakatira sa pagkabihag sa average na 12-15 taon, sa ilang mga kaso ay nabuhay sila sa 20 taon.

Sa bahay, ang mga parrots ay kumakain sa pinaghalong cereal. Ang canary, oatmeal at iba pang mga butil, dawa, sunflower seeds ay angkop. Ang pangunahing bagay - huwag palampasin ang ibon. Ang isang sapat na hamon ay nangangailangan ng mga kalahating tablespoons ng feed bawat araw. Parrots na may kasiyahan kumain makinis tinadtad o gadgad gulay at prutas, iba't-ibang mga gulay.

Sa kabuuan mayroong 7 species ng mga parrots ng damo, ang bawat isa ay may sariling natatanging kulay. Suriin natin nang mas detalyado ang bawat isa sa mga species na ito.

Ang pink-bellied na loro, na kilala rin bilang boork. Ang siyentipikong pangalan ay Neophema bourkii. Ang laki ng ibon ay halos 23 cm, ang haba ng buntot ay mga 10 cm.Ang balahibo ng indibidwal na may brown tinge, tiyan ay may kulay pula na kulay-rosas. Ang babae ay may puting balahibo sa mga pisngi, at ang lalaki ay may asul na lugar sa kanyang noo. Sa kalikasan, ang mga pink-bellied na loro ay gumagawa ng mga nest nito sa mga hollows ng mga puno. Ang babae sa isang pagkakataon ay maaaring maglatag ng 3-5 itlog, na incubate para sa 2-3 na linggo.

Ang hatching chicks ay nagtagal sa pugad ng magulang para sa halos isang buwan, pagkatapos ay ganap na handa ang mga ito para sa malayang pamumuhay at iwanan ang pugad. Ang species na ito ay ipinakilala sa Europa noong ika-19 na siglo at napakalaki ng pagmamahal na sa pagsisimula ng ika-20 siglo ang species ay nasa gilid ng pagkalipol. Samakatuwid, ipinagbawal ng mga awtoridad ng Australia ang kanilang pag-export. Ang populasyon ay naibalik na ngayon.

Azure beak, scientifically Neophema pulchella. Ang mga sukat ng ibon ay kapareho ng sa nakaraang mga species. Ang kulay ng mga lalaki ay masyadong maliwanag. Ang likod ay ipininta sa isang malalim na berdeng kulay, at ang mga balahibo sa tiyan ay dilaw na manok. Sa ulo may isang takip na gawa sa malambot na turkesa na maliit na balahibo. Ang mga pakpak ay may dobleng kulay: mas malapit sa base ang mga balahibo ng pulang-kayumanggi pangkulay, at sa mga tip ng mga pakpak, na parang tono na may sumbrero, ay mga guwantes ng kulay asul na kulay. Sa mga paws ang kulay ay mainit na kulay-rosas, ang tuka ay ang kulay ng kulay-abo na aspalto. Madaling makilala ang isang azure parrot na babae sa pamamagitan ng isang mas mababang damit.

Ang pangunahing kulay ng mga babae, tulad ng mga lalaki, ay madilim na berde, ang tiyan ay dilaw din, ngunit ang kulay ay hindi bilang puspos ng bilang ng lalaki. At ang mga pulang lilim ng mga babae ay wala sa kabuuan. Ang mga pakpak sa loob ng mga puting spot. Ang mga parrot ng Azure ay nest sa mga hollows, itatayo ang 5-8 na itlog, mabilis na lumipad at tumakbo.

Sa ilang mga pinagkukunan, ang species na ito ay tinatawag ding orange o ginto-bellied. Ang siyentipikong pangalan ay Neophema chrysogaster. Naninirahan ang loro sa mga isla ng Tasmania at Hari. Ay tumutukoy sa isang endangered species na ang kalakalan ay ipinagbabawal. Ang laki ng isang gintong loro ay hindi higit sa 20 cm Ang pangunahing kulay ng lalaki ay esmeralda berde, sa noo ay isang asul na lugar na may asul na kulay, ang mga pisngi ay madilaw-dilaw, ang dibdib at tiyan ay isang proteksiyon na kulay ng mantsa. Sa ibabang bahagi ng tiyan ay may maliwanag na kulay kahel na lugar, kung saan nakuha ang pangalan nito.

Sa liko ng mga pakpak, ang mga balahibo ay madilim na kulay-ube, at sa panloob na bahagi ng mga babae ay may puting guhit, na walang mga lalaki. Sa kalikasan, mas gusto nilang manirahan sa baybayin ng dagat, sa isang lugar na may mababang mga pananim. Nananahanan sa puno ng eucalyptus sa huli na taglagas - maagang taglamig. Sa isang laying karaniwang 4-6 itlog. Ang pagpisa ng chicks ay tumatagal ng 3 linggo, at pagkatapos ng 5 linggo ang mga chicks umalis sa pugad.

Sa mga pinagkukunang pang-agham na ito ay itinalaga bilang Neophema chrysostoma. Bihirang mga endangered species, kasama sa listahan ng mga convention na nagbabawal sa pagbebenta ng mga bihirang species ng flora at palahayupan, samakatuwid, halos walang mga tindahan ng alagang hayop. Maaari mong tingnan ito sa ilang mga nursery. Ang laki ng katawan ng asul na pakpak na loro ay karaniwan, ang pangunahing kulay ay pula din.

Sa kilay at buntot na lugar mayroong mga maliliit na dilaw na blotch, pareho sa mga pisngi may mga ibon. Sa noo ay may isang manipis na asul na bridle, ang parehong kulay at sumasakop sa mga balahibo sa mga pakpak. Sa labas ng mga pakpak ay maitim na kayumanggi, ang buntot sa gitna ay dilaw na liwanag, maayos na nagiging kulay abong-berde. Ayon sa kaugalian, ang kulay ng babae ay mas mababa kaysa sa lalaki.

Pinalamutian o eleganteng, sa Latin Neophema splendida. Ang sukat ng katawan ay karaniwan, ang nangingibabaw na kulay sa kulay ay berde na may kulay oliba. Ang lugar ng kilay at ang mga fold ng mga pakpak ay puspos na bughaw, ang buntot sa gitna ay asul na may kulay-abo na kulay, mas malapit sa gilid ay dilaw na dilaw.

Ang lalaking mula sa babae ay maaaring makilala sa pamamagitan ng pagkakaroon ng isang maputlang orange speck sa ibabang bahagi ng tiyan. Ito ay higit sa lahat sa feed ng halaman, nagtatayo ng mga pugad sa mga sanga o mga stump. Ang babae ay naglalagay ng hanggang 5 itlog isang beses sa isang taon, sa simula ng taglagas. Sa pagkabihag, nabubuhay ang mga ibon nang higit sa 10 taon.

Sa ilang mga pinagmulan, ang species na ito ay tinatawag na bato.Ang siyentipikong pangalan ay Neophema petrophila. Ito ay bihirang makikita sa bahay, dahil ito ay isang endangered species at protektado ng batas sa kanyang makasaysayang tinubuang-bayan. Ang laki ng buto ng bato ay bahagyang higit sa 20 cm, ang pangunahing kulay ay luntiang berde, ang dibdib ay dilaw, sa tiyan doon ay isang bahagyang kapansin-putol na pahimulmulin. Ang lugar ng kilay ay asul, na may makinis na paglipat sa asul. Ang buntot ng isang kumplikadong kulay ay asul-berde sa itaas, dilaw sa ibaba. Ang mga pakpak sa fold ay asul, asul sa mga gilid.

Ang mga babae ay tradisyonal na bihisan nang mas maliwanag, ngunit may puting strip sa loob ng mga pakpak. Ang mga balahibo sa paa at tuka ay kulay-abo. Sa likas na katangian, nakatira sila malapit sa mga katawan ng tubig, sa mabatong lupain, na may kalat-kalat na mga halaman. Lumilipad ito nang masama at para lamang sa mga malalapit na distansya, pinipili na itago sa makapal na damo. Ang mga pugad ay itinatayo sa mabatong mga grooves.

Ang species na ito ay itinuturing marahil ang pinakamaganda sa lahat ng mga parrots ng damo. Dahil sa mga espesyal na kulay ito ay tinatawag ding glossy. Sa siyentipikong panitikan, ang species ay tinatawag na Neophema splendida. Sa karaniwang sukat ng katawan, ang pulang-pula na loro ay may buntot na hanggang 17 cm! Ang lalaki ay may isang eleganteng makintab na asul na takip, isang maliwanag na kulay-ube na scarf sa paligid ng lalamunan. Ang itaas na bahagi ng ibon, ang likod at ang buntot, ay berde, at ang maraming kulay ay sinusunod sa ibaba: ang tiyan at ang mga buntot sa buntot ay dilaw, ang tiyan ay maliwanag na dilaw, at ang dibdib ay maliwanag na pula.

Ang mga pakpak sa mga dulo ay itim na may asul na kulay, na may mga bughaw sa itaas. Ang mga paa ay may neutral na kulay ng beige, at ang tuka ay asul-itim. Tulad ng ibang mga species, ang kulay ng babae ay mas maliit kaysa sa lalaki. At may puting guhit sa loob ng pakpak. Mas gusto ng mga parrot ng seleksyon na ito ang mga flat area, madalas na pag-aayos sa mga sakahan at sa mga orchard. Mas gusto nila na umipon ng hanggang sa 20 indibidwal, sa pagtatapos ng tag-init magsisimula sila sa pugad.

Ang katotohanan na maaari mong at hindi maaaring magbigay ng mga parrots ng damo, tingnan ang sumusunod na video.