Mga pagkaing kobalt: mga tampok at kasaysayan ng pinagmulan

Ang mga pagkaing kobalt ay mga hanay ng tsaa, mga indibidwal na tasa, plato, pinggan at kahit mga figurine ng mataas na kalidad na porselana. Ang isang natatanging katangian ng kusina na kagamitan na ito ay itinuturing na katangian ng madilim na asul na patong na may kobalt pintura at pagpipinta ng ginto, na natatangi nito. Ang mismong mga pinggan at mga pattern na inilalapat dito, ang kanilang pinagmulan ay pumunta sa malayong nakaraan.

Ang metal, na nakahiwalay sa mga mineral na kobalt, ay nagbuo ng batayan ng pintura para sa mga lutuing pagpipinta. Ito ay nangyari sa siglong XVIII. Sinimulan ng Tsino ang unang paggamit ng kobalt sa paggawa ng porselana. Ito ay ang madilim na asul na kulay at ang mga kulay nito ay nagbibigay ng dami ng bagay at espesyal na lalim. Ang karanasan ng mga Intsik ay agad na pinagtibay ng maraming bansa sa Europa, kabilang ang Russia.

Ang Imperial Porcelain Factory ay itinayo sa panahon ng paghahari ni Queen Elizabeth I noong 1744. Ang enterprise na ito ay isa sa mga pinakamalaking tagagawa ng mga produktong porselana hindi lamang sa Russia, kundi pati na rin sa Europa. Pagkatapos ng 152 taon ng kanyang trabaho - pagkatapos ng pagbabago ng kapangyarihan - binago niya ang Pangalan ng Porcelain Factory. Pagkatapos ng isa pang 8 taon, siya ay kilala bilang LFZ - Leningrad o Lomonosov Porcelain Factory. Nagpatuloy ito hanggang 2005. Pagkatapos ay ibinalik niya ang orihinal na pangalan, muli siyang naging Imperial.

Ang Novgorod ay sikat din para sa produksyon ng mga palayok at salamin. Sa lalawigan ay matagumpay na pinatatakbo ang 6 na mga halaman. Ang lahat ng mga matagumpay na negosyo ay pagmamay-ari ng merchant Kuznetsov Ivan Yemelyanovich, at kalaunan sa kanyang mga inapo. Ang pabrika ng Bronnitskaya ay nagtrabaho na may pinakamataas na produktibo, na pagkatapos ay kilala noong 1921 bilang planta ng Proletaryo.

Noong 1966, na-update ng kumpanya ang kagamitan at naging kilala bilang planta ng "Renaissance". Kilala ang kanyang mga pinggan para sa kanilang kalidad at pagiging natatangi ng mga pattern, habang ang mga produkto ay ganap na natatakpan ng kobalt na may pagpipinta ng ginto. Ito ay pininturahan lamang ng mga mag-aaral ng Mukhinsky School mula sa St. Petersburg. Mga sketch ng mga modelo na nilikha ng mga ito. Ang clay para sa mga produkto ng porselana ay inihatid mula sa Ukraine, ginto para sa pagpipinta - mula sa rehiyon ng Moscow. Ang ilang mga uri ng mga produkto ay pinalayas mula sa asul na porselana:

• mga tea set;
• pinggan ng iba't ibang mga hugis at kumpigurasyon;
• mga pigurin;
• Souvenirs sa anyo ng mga lokal na atraksyon.

Ang "kobalt mesh" ay karapat-dapat na itinuturing na ang pagbisita sa card ng Russian porselana (mas tiyak, LFZ). Sa unang pagkakataon ang pattern ay imbento at ipininta sa isang tea set sa pamamagitan ng artist Anna Yatskevich. Ito ay nangyari noong 1944, kapag ang pagbawalan ng Leningrad ay nakuha lamang.

Ang paglikha ng mga pattern ay inspirasyon sa pamamagitan ng Anna nakaranas ng malungkot na mga kaganapan: ang liwanag ng anti-sasakyang panghimpapawid searchlights, na nakalarawan sa mga bintana natigil sa mga krus, ang kamatayan ng mga mahal sa buhay nakaranas. Sa pagguhit na ito na inilagay ng artist ang pag-asa para sa isang masayang hinaharap. Ang paniniwala sa katotohanan na hindi makikita ng mga tao ang mga searchlights na nakakatay sa kalangitan, nang sa gayon, habang hinahangaan ang pattern na ito, natatandaan nila ang presyo ng Victory. Ang asul na kobalt grid sa isang puting background ay nagbibigay ng expressiveness painting ginto.

Ang unang tea set na may dahon ng ginto, pininturahan ng sikat na kobalt mesh, ay may pangalang "Tulip". Sa una, ang pattern na ito ay hindi nakatanggap ng unibersal na pagtanggap. Nakakuha siya ng katanyagan pagkatapos ng 1958.Ito ay pagkatapos na sa World Exhibition sa Brussels LFZ ay iginawad ang gintong medalya para sa serbisyo, pinalamutian ng isang grid ng kobalt. Ang logo ng kumpanya ng halaman ay binuo rin ni Anna Yatskevich, ginagamit pa rin ito ngayon.

Ang kulay ng mga kobalt pattern ay depende sa kapal ng pintura layer - mas makapal ito ay, ang darker ay ang stroke. Ayon sa ilang mga ulat, nakilala ng mga Tsino ang 7 shades of cobalt, at mayroong 4 na lamang ang mga ito sa Russian-made vessels. Ang kahirapan ay nakasalalay sa katotohanan na hindi mo makita ang kulay ng produkto bago pagpapaputok. Kapag inilapat, ang pintura ay isang madilim na kulay abong lilim, at nagiging asul pagkatapos lamang ng dalawang mga sesyon ng pagpapaputok. Samakatuwid Ang pagtutugma sa scheme ng kulay ng tapos na produkto na may sketch ng artist ay nakasalalay sa lahat sa karanasan at propesyonalismo ng master..

Ang kobalt pattern ay inilapat sa pinggan sa isang underglaze paraan. Ang produkto ay pagkatapos ay fired sa isang temperatura ng 850 º. Pagkatapos nito, ang ibabaw ay sakop na may espesyal na magpakinang at ang proseso ng pagpapaputok ay paulit-ulit, ngunit nasa mas mataas na temperatura - humigit-kumulang na 1350 º. Ang huling yugto ay ang paggamit ng overglaze painting, at ito ay madalas na ginagawa sa ginto o pilak.

Ang maitim na asul na kobalt sa kumbinasyon ng ginto laban sa background ng puting translucent porselana ay isang kumbinasyon ng win-win at ang pagmamataas ng isang hostess. Ang pagkakaroon ng texture edging ay nagbibigay ng isang espesyal na pagpipino sa mga pinggan. Upang gumawa ng mga produkto hangga't maaari ang paksa ng paghanga ng mga bisita, kailangan mong sundin ang ilang simpleng mga panuntunan para sa kanilang pangangalaga.

• Hugasan ang mga pinggan na dapat gawin nang manu-mano, nang walang paggamit ng mga agresibo na kemikal at nakasasakit na mga produkto.
• Kung, gayunpaman, gumamit pa rin ng dishwasher, pagkatapos ay sa maingat na mode at sa pinakamababang temperatura.
• Mahigpit na ipinagbabawal ang paggamit sa microwave.

Para sa impormasyon kung paano ginawa ang chinaware kasama ang sikat na "Cobalt net" na palamuti, tingnan ang sumusunod na video mula sa Imperial Porcelain Factory.