Paano lumitaw ang mga aso at kanilang mga breed?

Ang domestic dog biologically ay kabilang sa mga mammals ng pagkakasunud-sunod ng mga mandaragit. Ang mga mananaliksik ay nagpapalaban pa rin tungkol sa kung sino ang ninuno ng aso. At bagaman karamihan sa mga tao ay kumbinsido na ang mga aso ay mga tupa na pinauukol, ang pang-agham na pangangatuwiran ay hindi tapat. Dapat itong sabay-sabay: ang huling punto sa pananaliksik sa paksang ito ay hindi nakatakda.

Ang dalawang pangunahing teorya ng pinagmulan ng mga aso ay ang monophyletic at polyphyletic. Ang una ay nangangahulugan na ang hayop ay nagmula sa parehong ninuno, ang ikalawang nagmumungkahi na ang mga ninuno ng aso ay iba't ibang mga hayop. Ang mga mananaliksik, na mga tagasuporta ng monophilia, ay sigurado: ang ligaw na lobo ay ang ninuno ng aso. Ang bungo at panlabas na mga tampok ng lobo ay katulad ng aso, at ang proseso ng domestication (paglinlang) ay nagbago ng mga buto ng cranial ng hayop.

Ayon sa evolutionary hypothesis, Ang tahanan ay naganap sa isang partikular na lugar, at tanging ang mga aso ay nagsimulang manirahan sa lahat ng dako sa Earth. Totoo, kahit na ang mga tagasuporta ng monophilia ay hindi sumasang-ayon na ang lobo ay pa rin ang "lolo sa tuhod" ng aso. - Naniniwala ang ilang siyentipiko na ang mga aso ay nagmula sa coyote o jackal.

Anyway ang aso ay itinuturing na unang hayop na pinahihiyang hayop. Ang mga archaeological excavations ay nagpaliwanag na nangyari ito kahit na sa Panahon ng Stone, nang ang mga tao ay hindi pa nakikibahagi sa pagsasaka at pagpapalaki ng mga baka, ngunit sila ay pangangaso para sa isang mabangis na hayop. Noong 1862, natagpuan ng mga mananaliksik ang labi ng isang aso sa Swiss lawa, iniugnay sila sa panahon ng Neolitiko. Ito ay isang maliit na hayop, ito ay tinatawag na isang pit (o lungga) aso.

Ito ay naniniwala na ang ebolusyon ng tao ay humingi ng evolutionary development mula sa isang alagang hayop. Sa sandaling ang aming mga ninuno ay nagsimulang manguna sa isang laging nakaupo na pamumuhay, sa sandaling nagsimula silang magsagawa ng pagsasaka at pagsasaka, ang mga kinakailangan para sa isang alagang aso ay nadagdagan din. At ito ang unang impetus para sa pag-aanak.

Kung basahin mo ang monograpo ni Lorenz, maaari naming tapusin ang: Ang lahat ng mga aso ay lumitaw mula sa lobo at ang jackal, at may mga breeds "jackals", at may mga "lobo". At ito ay hindi angkop sa konsepto ng monophyletic theory.

1859 ay isang mahusay na taon para sa mundo ng natural na agham at agham sa pangkalahatan. C. Ipinahayag ni Darwin ang gawaing pandaigdig na "Ang Pinagmulan ng Mga Specie", dito binabalangkas niya ang teorya ng natural na pagpili. Sa partikular, tungkol sa mga aso sinasabi nito ang mga sumusunod: pinili sila alinsunod sa prinsipyo ng artipisyalidad; ang pangunahing puwersa ng pagpili ay ang mga tao na dinukot na mga lobo mula sa lungga at pagkatapos ay pinahirapan sila. Ang pananaw na ito ay humantong sa konklusyon: ang mga tao ay nagkakaisa sa mga wolves sa isang kapwa nakapagpapalusog alyansa, sa tao side ang isip ay ginamit, sa bahagi ng lobo - ang mga kasanayan ng isang mandaragit.

Ngunit kung mabasa mo nang mabuti ang gawain ng mananaliksik, maaari mong sabihin na ibinahagi ni Darwin ang polyphyletic hypotheses. At upang maging mas tumpak, pinapayagan ni Darwin ang polyphilia. Ang mga breed ng mga domestic na aso sa mga partikular na bansa ay katulad ng mga ligaw na miyembro ng genus Canis. Ngunit upang umasa sa pag-aaral ng pinagmulan ng mga aso lamang sa Darwin ngayon ay hindi mabuti. Ang tagapagpananaliksik ay hindi niya alam kung magkano, dahil sa panahong iyon ang sistematiko at kasaysayan ay hindi sapat na binuo upang makumpleto ang tiwala ng konklusyon.

Ang teoriya ng polyphyletic ay may higit na adherents. Ang mga tagasuporta nito, na may napakaraming argumentasyon at pangangatuwirang pang-agham kaysa sa Darwin sa isang pagkakataon, ay nagpapahiwatig na ang ninuno ng aso ay maaaring maging isang koyote-tulad ng kinatawan ng sinaunang mundo ng hayop, ngunit ang interspecific hybridization ay hindi pa rin ibinubukod. Gayunpaman, sumasang-ayon sila kay Darwin sa mga pangunahing punto: nagkaroon ng isang artipisyal na seleksyon, ang pangunahing pamantayan na kung saan ay nagdaragdag ng katapatan sa tao.

Ngayon, higit na malawak ang mga mananaliksik, ngunit mas maingat, tingnan ang tanong ng pinagmulan ng aso. Kaya, higit pa at mas madalas sa pang-agham na pindutin ang nagsimulang lumitaw sa trabaho, na nagpapahiwatig na ang lobo at ang aso - hindi ang ninuno at inapo, ngunit upang maging mas tumpak, "mga pinsan." Natagpuan iyon nahiwalay sila mula sa pangkaraniwang ninuno sa hanay ng 11-34 libong taon na ang nakalilipas. Ang teorya na ito ay binuo ng siyentipiko na si Adam Friedman at ang kanyang mga taong tulad ng pag-iisip mula sa laboratoryo ng Chicago.

Upang makarating sa gayong mga konklusyon, sinuri ng mga eksperto ang mga genome ng isang bilang ng mga breed ng aso mula sa mga lugar kung saan ang mga wolves ay hindi nabubuhay ngayon. Ang mga wolves, sa kabilang banda, ay nag-aral ng mga genetiko sa mga naninirahan sa mga lugar kung saan ang pagsasagawa ng mga aso ay nagsimula. Bilang isang panlabas na pangkat (nangangahulugan ito ng isang species na malapit sa isa na pinag-aaralan), ang mga ordinaryong mga chakal ay kinuha.

Kaya iminungkahi ng mga eksperto iyon sa isang tiyak na makasaysayang sandali (kapag ito ay tiyak na hindi kilala) ang mga wolves at mga aso ay hiwalay mula sa isang karaniwang ninuno, ngunit hindi mawawala ang kakayahang magsalubong sa bawat isa. At ang mga pagtatalumpati na ito, marahil, ay humantong sa mga siyentipiko sa isang maling ideya, dahil ang unang genetika ay nagpasya na ang mga genre ng lobo sa isang aso - ito ay katibayan ng pagbuo ng isang aso mula sa isang lobo. Ang mga siyentipiko ng California, na nagsagawa rin ng pananaliksik sa parehong paksa, ay sumang-ayon sa mga kasamahan sa Chicago. Kaya, sa ngayon ang opinyon ng komunidad ng akademiko, bagaman sa ilang mga lugar na ito ay hinati, ngunit sa katunayan na ang mga aso at mga lobo ay hindi direktang mga kamag-anak.

Kapansin-pansin, nakilala ng mga modernong mananaliksik ang isang mahalagang punto: ang porsyento ng ginawa ng amylase (isang enzyme na tumutulong sa pagproseso ng almirol) sa mga aso ay ginawa sa mas malaking dami. Tanging Siberian Huskies at Dingo ang may mas kaunting enzyme kaysa sa mga wolves. Ito ay direktang katibayan na Ang mga aso, binubuhay ng tao, kasama sa kanilang pagkain sa pagkain ng halaman.

Walang mas kaakit-akit ang proseso ng pagpapakain ng aso. Ang pinaka-malamang na panahon ng kasaysayan, kapag ang hayop ay nakipag-ugnayan, ay ang hangganan ng itaas na Neolitiko at Mesolithic, ibig sabihin, mga 15 libong taon na ang nakararaan. Kung ipinapalagay natin na ang isang tao ay kinuha ang isang mandaragit na hayop upang pinaalagaan siya, ang mga sitwasyon ng pag-aaring ito ay naiiba pa rin. Mas tiyak, hindi palaging ang initiator ay ang tao mismo. Ito ay pinaniniwalaan na sa ilang mga lugar sa pack ng lobo mga indibidwal lumitaw mapagparaya sa mga tao. Ito tunog hindi kapani-paniwala, ngunit hindi natatakot ng mga siyentipiko ang bersyon na ito.

Ang isang eksperimento sa mga fox ng Dmitry Belyaev ay naging kawili-wili para sa agham (at napakahalaga). Sa isang sakahan ng Siberian fur, si Belyaev ay humantong sa isang eksperimento para sa mga dekada na nilikha upang sagutin ang mga pangunahing tanong ng domestication ng hayop. Wala nang siyentipiko, ngunit ang kanyang pananaliksik ay ipinagpatuloy ng mga tagasunod.

Ano ang kakanyahan ng pananaliksik: sa sakahan ng balahibo para sa pag-aanak ng mga red fox, si Belyaev ay may 2 populasyon. Ang mga unang foxes ay pinili random, nang walang reference sa ilang mga katangian. Ngunit sa pangalawang grupo, ang hit ay inayos ayon sa pagsasagawa ng isang espesyal na pagsubok. Ang pitong buwang gulang na mga fox ay sinubukan para sa isang relasyon sa isang tao: isang tao ang lumapit sa isang hawla, sinikap na hawakan ang isang hayop, upang makipag-ugnay sa mga ito.Kung ang soro ay nagpakita ng pagsalakay, takot, hindi siya nahulog sa eksperimentong sample.

Ang resulta ng eksperimento ay nakumpirma na ang mga lumang hula ng mga siyentipiko: pagkatapos ng ilang henerasyon ng naturang seleksyon, isang pangkat ng mga hayop na nabuo sa loob ng bansa. Nangangahulugan ito na ang mga sinaunang tao ay malamang na pumili ng mga hayop na tapat sa kanya. Kaya lumabas ang aso.

Mga kagiliw-giliw na katotohanan sa tahanan:

• Maraming mga genetic pinag-aaralan ay nagpakita: lugar ng kapanganakan ang sinaunang aso ay Europa, hindi Indya (tulad ng dati ay naisip);
• isang hayop, na sa paglaon ay naging isang tahanan, ay maaaring dumating sa isang lalaki upang umamoy ng pagkain, isang lalaki ang nakinabang mula sa mga evocations na ito;
• marahil ay tumagal ng higit sa isang siglo para sa mga ligaw na hayop upang maging isang aso, ngunit ngayon ang proseso ng domestication ay mas mabilis, dahil ang mga panuntunan sa pagpili ay malinaw na kinokontrol;
• Ang akademikong si Pavlov ay naniniwala na ito ay ang aso na gumawa ng isang tao ng isang tao, sa bahagi ito humantong sa kanya upang manirahan buhay, at kahit na baka pag-aanak at agrikultura;
• Ang domestication ay hindi katumbas sa domestication, ang una ay nauna sa pangalawang.

Hindi nasisira sa isyung ito, ang kakanyahan ng kung saan - pagpiliat ang tanong ng anyo ng mga breed ng aso.

Ngayon sa mundo may mga 4 daan-daang mga opisyal na rehistradong dog breed. Ang mga unang aso ay, maaaring sabihin ng isang tao, unibersal, nagsagawa sila ng iba't ibang mga pag-andar, kinuha nila ang isang aso upang manghuli, ngunit ang serbisyo ng pastol ay isa pa. Kaya napansin ng mga tao na nakayanan ng mga hayop ang kanilang mga tungkulin sa iba't ibang paraan, sinimulan nilang ilaan ang mga taong mas pinoprotektahan o hinahanap. Ang unang dibisyon ng mga aso ay lumabas: lumitaw ang mga bantay at pangangaso na aso.

Kasunod nito, ang pagkakatulad at pagkakaiba ng panlabas ay naging isang okasyon para sa paghihiwalay ng mga aso. Ang nilalayon na paggamit ng aso ay mapakipot din: kabilang ang mga breed ng pangangaso, mga hounds, burrows, at cops ay lumitaw. Binuo ang bawat breed na may isang tiyak, perpektong malinaw na layunin.

Ang pagmamana at pagkakaiba-iba ay ang mga pag-aari ng mga genes na pag-aaral ng genetika, at ang mga pag-aari na ito ay tumutulong sa isang tao na magkaanak para sa isang ibinigay na kalidad.. Halimbawa, upang manghuli ng mga hayop na nagluluto, isang lalaki ang nagdala ng isang taxus - maikling mga binti at isang nakaayos na format ay dapat tumulong sa taxa na kunin ang hayop sa labas ng butas. Ang mga pinaikling paws ay nakuha dahil sa chondrodystrophy - mga indibidwal na may sakit na ito ay tumawid sa bawat isa, at ang nais na pag-sign ay naayos.

Ang proseso ng pagbubuo ng mga bagong breed ay nangyayari ngayon. Halimbawa, ang Russian steppe hound ay nabuo lamang sa ikalawang kalahati ng huling siglo bilang isang katutubong lahi. Ang mga lahi sa isang katuturan ay nakatira sa kanilang buhay: ang ilang nawawala, ang iba ay lumitaw. Para sa kadahilanang ito Ipinahayag ng UNESCO ang mga umiiral na breed ng mga alagang hayop na ang pamana ng sangkatauhan. Siyempre, ang saloobin sa pag-aanak, ang pag-aanak para sa maraming taon ay sinaway ng mga tagapagtanggol ng hayop: ang ilan sa mga ito ay nag-aakala na ang mga pagkilos ng mga breeder ay pasista.

Ang tanong na ito ay nasa etikal na eroplano. Sa isang banda, ang tao ay talagang eksperimento sa mga hayop, tumawid at pumili, tinatanggihan ang mahihina. Zoozaschitniki isaalang-alang ang mga palabas sa aso, paligsahan pagsusugal ng mga hayop at inhuman pagsalungat ng isang malakas na sa mahina.

Sa kabilang banda Ang isang aso ay hindi lamang isang kaibigan ng tao, ito ay isang alagang hayop na maaaring mabuhay sa isang lalaki at maglingkod sa kanya. Upang tapusin na ito, siya ay pinahirapan at pinayaman, at para sa aso - ang kahulugan ng buhay ay malapit sa may-ari at maglingkod sa kanya.At nangangahulugan ito na ang isang tao ay may karapatang moral na makibahagi sa mga pag-aanak at pag-aanak. Nagaganap ang mga pagtatalo, at magpapatuloy nang mahabang panahon, yamang ang katotohanan ay nasa gitna sa gitna. Ang isang bagay ay malinaw na sigurado: kung nagsisimula ka ng isang aso, ikaw ay may pananagutan para dito, at wala kang karapatan na kanselahin ang responsibilidad na ito.

Anuman ang lahi ng aso, anuman ang mga kalagayan na hinihimok mong iwanan ang aso, mula sa araw na dumating siya sa iyong bahay, wala kang karapatan na ipagkanulo siya.

Matututunan mo ang mga pinagmulan ng mga aso mula sa video sa ibaba.